Daily Study Schedule

5:1 مسیح ما را آزاد کرد تا آزاد باشیم. پس استوار بایستید و خود را بار دیگر گرفتار یوغ بندگی مسازید.این را آویزۀ گوش کنید! من، پولس، به شما می‌گویم که اگر ختنه شوید، مسیح برایتان هیچ سودی نخواهد داشت.یک بار دیگر به هر کسی که ختنه شود اعلام می‌کنم که موظّف به نگاه داشتن تمام شریعت خواهد بود.شما که می‌کوشید با اجرای شریعت پارسا شمرده شوید، از مسیح بیگانه شده و از فیض به دور افتاده‌اید.زیرا در روح و از راه ایمان است که ما مشتاقانه انتظار آن پارسایی را می‌کشیم که در امیدش به سر می‌بریم.زیرا در مسیحْ عیسی نه ختنه اهمیّتی دارد نه ختنه‌ناشدگی، بلکه مهم ایمانی است که از راه محبت عمل می‌کند.خوب می‌دویدید. چه کسی سدّ راهتان شد تا حقیقت را پیروی نکنید؟این‌گونه انگیزش، از او که شما را فرا~می‌خوانَد، نیست.«اندکی خمیرمایه، موجب وَر آمدن تمام خمیر می‌شود.»در خداوند یقین دارم که عقیدۀ دیگری نخواهید داشت. امّا آن که شما را مشوش می‌سازد، هر که باشد، به سزای عملش خواهد رسید.ای برادران، اگر من هنوز ختنه را موعظه می‌کردم، چرا دیگر آزار می‌دیدم؟ زیرا در آن صورت، ناخوشایندی صلیب از میان می‌رفت.و امّا در خصوص آنان که شما را مشوش می‌سازند، کاش‌که کار را تمام می‌کردند و خود را یکباره از مردی می‌انداختند!ای برادران، شما به آزادی فرا~خوانده شده‌اید، امّا آزادی خود را فرصتی برای ارضای نَفْس مسازید، بلکه با محبت، یکدیگر را خدمت کنید.زیرا تمام شریعت در یک حکم خلاصه می‌شود و آن اینکه «همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن.»ولی اگر به گزیدن و دریدن یکدیگر ادامه دهید، مواظب باشید که به دست یکدیگر از میان نروید.امّا می‌گویم به روح رفتار کنید که تمایلات نَفْس را به جا نخواهید آورد.زیرا تمایلات نَفْس برخلاف روح است و تمایلات روح برخلاف نَفْس؛ و این دو بر ضد هم‌اند، به گونه‌ای که دیگر نمی‌توانید هرآنچه را که می‌خواهید، به جا آورید.امّا اگر از روح هدایت شوید، دیگر زیر شریعت نخواهید بود.اعمال نَفْس روشن است: بی‌عفتی، ناپاکی، و هرزگی؛بت‌پرستی و جادوگری؛ دشمنی، ستیزه‌جویی، رشک، خشم؛ جاه‌طلبی، نفاق، دسته‌بندی،حسد؛ مستی، عیاشی و مانند اینها. چنانکه پیشتر به شما هشدار دادم، باز می‌گویم که کنندگان چنین کارها پادشاهی خدا را به میراث نخواهند برد.امّا ثمرۀ روح، محبت، شادی، آرامش، صبر، مهربانی، نیکویی، وفاداری،فروتنی و خویشتنداری است. هیچ شریعتی مخالف اینها نیست.آنان که به مسیحْ عیسی تعلّق دارند، نَفْس را با همۀ هوسها و تمایلاتش بر صلیب کشیده‌اند.اگر به روح زیست می‌کنیم، به روح نیز رفتار کنیم.خودپسند نباشیم و از به خشم آوردن یکدیگر و حسادت نسبت به هم دست بداریم. 6:1 ای برادران، اگر کسی به گناهی گرفتار شود، شما که روحانی هستید او را با ملایمت به راه راست بازگردانید. در عین حال، به هوش باش که خود نیز در وسوسه نیفتی.بارهای سنگین یکدیگر را حمل کنید که این‌گونه شریعت مسیح را به جا خواهید آورد.زیرا اگر کسی خویشتن را فرد برجسته‌ای پندارد، در حالی‌که به‌واقع کسی نباشد، خود را فریب می‌دهد.هر کس باید اعمال خود را بیازماید. در آن صورت فخر او به خودش خواهد بود، بی‌آنکه خود را با دیگران مقایسه کند.زیرا هر کس بار خود را خواهد بُرد.هر که از کلام آموزش می‌بیند، باید آموزگار خود را در هر چیز نیکو سهیم سازد.فریب نخورید: خدا را استهزا نتوان کرد. انسان هر چه بکارد، همان را خواهد دِرَوید.کسی که برای نَفْسِ خود می‌کارد، از نَفْس تباهی درو خواهد کرد؛ امّا کسی که برای روح می‌کارد، از روحْ حیات جاویدان خواهد دروید.لذا از انجام کار نیک خسته نشویم، زیرا اگر دست از کار برنداریم، در زمان مناسب محصول را درو خواهیم کرد.پس تا فرصت داریم به همه نیکی کنیم، به‌ویژه به اهل بیت ایمان.ببینید با چه حروف درشتی به دست خود برایتان می‌نگارم!آنان که می‌خواهند خود را به ظاهر خوب نشان دهند، وادارتان می‌کنند که ختنه شوید، تنها به این نیّت که به‌خاطر صلیب مسیح آزار نبینند.زیرا حتی آنان که ختنه می‌شوند شریعت را اجرا نمی‌کنند، بلکه می‌خواهند شما ختنه شوید تا به جسم شما افتخار کنند.امّا مباد که من هرگز به چیزی افتخار کنم جز به صلیب خداوندمان عیسی مسیح، که به واسطۀ آن، دنیا برای من بر صلیب شد و من برای دنیا.زیرا نه ختنه چیزی است و نه ختنه‌ناشدگی؛ آنچه اهمیّت دارد خلقت جدید است.همۀ آنان را که از این اصل پیروی می‌کنند، و اسرائیلِ خدا را، سلامتی و رحمت باد.از این پس کسی رنج بر من روا ندارد، زیرا من در بدن خود داغهای عیسی را دارم.ای برادران، فیض خداوند ما عیسی مسیح با روح شما باد! آمین!

14:1 زن حکیم خانۀ خویش را بنا می‌کند، اما زن نادان به دست خود آن را ویران می‌سازد.آن که در راستی خود گام برمی‌دارد از خداوند می‌ترسد، اما آن که راههایش منحرف است او را خوار می‌شمارد.نادان چوب زبان متکبر خود را می‌خورد، اما لبهای حکیمان، ایشان را محافظت می‌کند.جایی که گاو نباشد، آخور پاک است، اما از قوّت گاو است که محصول فراوان می‌شود.شاهد امین دروغ نمی‌گوید، اما شاهد کاذب دروغ می‌بافد!تمسخرگر حکمت را می‌جوید و نمی‌یابد، اما فهیمان آسان به معرفت می‌رسند.همنشینِ نادان مشو، زیرا معرفت بر لبانش نخواهی یافت.حکمتِ عاقلان در این است که راههای خود را درک می‌کنند، اما نادانیِ جاهلان فریب است.جاهلان را توانِ دلجویی نیست، اما در میان صالحان خشنودی است.تنها دل از تلخی خویش آگاه است، نیز هیچ بیگانه در شادی آن شریک نیست.خانۀ شریران ویران خواهد شد، اما خیمۀ صالحان خواهد شکفت.پیش روی انسان راهی هست که در نظرش درست می‌نماید، اما در آخر به مرگ می‌انجامد.حتی در خنده نیز دل می‌تواند دردمند باشد، شادی می‌تواند به غم بینجامد.آن که در دل مرتد است سرانجامِ راههای خود را می‌بیند، مرد نیکو ثمر کارهای خویش را.ساده‌لوح همه چیز را باور می‌کند، اما عاقل قدمهای خود را می‌سنجد.حکیم می‌ترسد و از بدی اجتناب می‌کند، اما نادان، آسوده‌خیال پیش می‌رود!شخص تندخو احمقانه رفتار می‌کند، حیله‌گر منفور است.میراث ساده‌لوحان حماقت است، اما بر سر عاقلان تاج معرفت گذاشته می‌شود.بَدان در برابر نیکان سر تعظیم فرود خواهند آورد، و شریران نزد دروازه‌های پارسایان.فقیر حتی نزد کسانِ خود نیز منفور است، اما بسیارند دوستداران مرد دولتمند.آن که همسایه‌اش را خوار شمارد گناه می‌ورزد، اما خجسته آن که با فقیران مهربان باشد.آیا کسانی که نقشه‌های پلید می‌کشند، گمراه نمی‌شوند؟ اما محبت و امانت نصیب کسانی است که نقشه‌های نیکو در سر دارند.در هر محنت، منفعتی است، اما از سخنِ خالی، تنها فقر به بار آید.دولتِ حکیمان، تاجِ ایشان است، اما حماقت احمقان، حماقت است و بس!شاهد راستگو جانها را می‌رهاند، اما آن که دروغ می‌بافد، فریبکار است.در ترس خداوند اطمینانِ قوی است، و فرزندانِ شخص را در آن پناه خواهد بود.ترس خداوند، چشمۀ حیات است تا آدمی خویشتن را از دام‌های مرگ دور بدارد.جلالِ پادشاه در جمعیتِ بسیار است، سلطان از نبودِ مردم تباه می‌شود.شخص دیرخشم از درک بسیار برخوردار است، اما تندخو حماقت را به نمایش می‌گذارد.دلِ آرام به بدن حیات می‌بخشد، اما حسادت، استخوانها را می‌پوساند.آن که بر بینوا ظلم کند، بر آفرینندۀ او اهانت می‌ورزد، اما هر که بر نیازمند شفقت کند، او را حرمت می‌دارد.شریران از شرارتِ خود سرنگون می‌شوند، اما پارسایان را در مرگ نیز پناهی هست.حکمت در دل شخص فهیم آشیان می‌گیرد، اما آیا در میان جاهلان شناخته شده است؟پارسایی، قوم را سرافراز می‌سازد، اما گناه مایۀ شرمساری هر ملتی است.خشنودیِ پادشاه نصیب خادم عاقل است، خشم او نصیب آن که مایۀ شرمساری است.

19:1 خداوند به موسی و هارون گفت:«این است فریضه‌ای که خداوند در شریعت خود بدان امر فرموده است: بنی‌اسرائیل را بگویید گوسالۀ مادۀ سرخ و بی‌عیبی که هرگز زیر یوغ نرفته باشد نزد شما بیاورند.آن را به اِلعازار کاهن بدهید تا بیرون از اردوگاه برده شده، در حضور او ذبح شود.آنگاه اِلعازار کاهن به انگشت خویش از خون آن برگیرد، و آن را هفت بار به سمت جلوی خیمۀ ملاقات بپاشد.و گوساله در برابر چشمان وی سوزانده شود؛ پوست و گوشت و خون با فضولات آن سوزانده شود.و کاهن چوب سرو با زوفا و پارچۀ قرمز گرفته، آنها را در شعلۀ گوساله بیفکند.سپس کاهن جامۀ خود را بشوید و بدنش را به آب غسل دهد. پس از آن می‌تواند به اردوگاه داخل شود، ولی تا شامگاه نجس باشد.مردی که گوساله را سوزانده است نیز جامۀ خود را به آب بشوید و بدن خود را به آب غسل دهد، و او نیز تا شامگاه نجس باشد.آنگاه شخصی طاهر، خاکسترِ گوساله را جمع کند و آن را بیرون از اردوگاه در جای طاهر قرار دهد. و آن به جهت جماعت بنی‌اسرائیل، برای آبِ تطهیر نگاه داشته شود. این برای طهارت از گناه است.کسی که خاکستر گوساله را جمع‌آوری می‌کند نیز جامۀ خود را بشوید، و تا شامگاه نجس باشد. این برای بنی‌اسرائیل و نیز برای غریبی که در میان ایشان ساکن است، فریضۀ ابدی خواهد بود.«هر که جنازۀ کسی را لمس کند، تا هفت روز نجس باشد.او خود را در روز سوّم و روز هفتم بدان آب تطهیر کند، و طاهر خواهد بود. اما اگر خود را در روز سوّم و روز هفتم تطهیر نکند، طاهر نخواهد بود.هر که جنازه یعنی بدن انسانی را که مرده است لمس کند اما خود را تطهیر ننماید، مسکن خداوند را نجس ساخته است. آن شخص باید از میان اسرائیل منقطع شود، زیرا آب تطهیر بر او پاشیده نشده است. او نجس خواهد بود و نجاستش بر او می‌ماند.«اگر کسی در خیمه‌ای بمیرد، این قانون رعایت شود: هر که بدان خیمه درآید و هر که در آن خیمه باشد، هفت روز نجس خواهد بود.و هر ظرفِ باز نیز که سرپوشی بر آن بسته نشده باشد، نجس خواهد بود.هر که در صحرای باز کسی را که به شمشیر کشته شده یا به مرگ طبیعی مرده باشد لمس کند، و یا استخوان آدمی یا قبری را، تا هفت روز نجس باشد.برای شخص نجس، قدری از خاکستر قربانی گناه که سوخته شده است بگیرند و در ظرفی بر آن آب روان بریزند.آنگاه شخصی طاهر زوفا برگیرد و در آن آب فرو~بَرَد، و بر خیمه و همۀ اسباب و کسانی که در آن بوده‌اند، بپاشد، و نیز بر هر کسی که استخوان یا شخص کشته شده یا مُرده به مرگ طبیعی یا قبر را لمس کرده باشد.پس شخص طاهر در روز سوّم و روز هفتم از آن بر شخص نجس بپاشد. بدین‌سان در روز هفتم او را تطهیر کند، و او جامۀ خود را شسته، به آب غسل کند، و شامگاهان طاهر خواهد بود.اما اگر کسی که نجس است خود را تطهیر نکند، آن شخص باید از میان جماعت منقطع شود، زیرا قُدس خداوند را نجس کرده است. آب تطهیر بر او پاشیده نشده، و او نجس است.«این برای آنها فریضۀ ابدی خواهد بود. کسی که آب تطهیر را می‌پاشد، باید جامۀ خود را بشوید، و هر که آب تطهیر را لمس می‌کند تا شامگاه نجس خواهد بود.هر چه را که شخص نجس لمس کند، نجس خواهد بود، و هر که آن چیز نجس را لمس کند تا شامگاه نجس خواهد بود.»

17:1 آنگاه به شاگردان خود گفت: «از لغزشها گریزی نیست، امّا وای بر کسی که آنها را سبب گردد.او را بهتر آن می‌بود که سنگ آسیایی به گردنش بیاویزند و به دریا افکنند تا اینکه سبب لغزش یکی از این کوچکان شود.پس مراقب خود باشید. اگر برادرت گناه کند، او را توبیخ کن، و اگر توبه کرد، ببخشایش.اگر هفت بار در روز به تو گناه ورزد، و هفت بار نزد تو بازآید و گوید: ”توبه می‌کنم،“ او را ببخشا.»رسولان به خداوند گفتند: «ایمان ما را بیفزا!»خداوند پاسخ داد: «اگر ایمانی به کوچکی دانۀ خردل داشته باشید، می‌توانید به این درخت توت بگویید از ریشه برآمده در دریا کاشته شود، و از شما فرمان خواهد برد.«کیست از شما که چون خدمتکارش از شخم زدن یا چرانیدن گوسفندان در صحرا بازگردد، او را گوید: ”بیا، بنشین و بخور“؟آیا نخواهد گفت: ”شام مرا آماده کن و کمر به پذیرایی‌ام بربند تا بخورم و بیاشامم، و بعد تو بخور و بیاشام“؟آیا منّت از خدمتکار خود خواهد برد که فرمانش را به جای آورده است؟پس، شما نیز چون آنچه به شما فرمان داده شده است، به جای آوردید، بگویید: ”خدمتکارانی بی‌منّت‌ایم و تنها انجام وظیفه کرده‌ایم.“‌»عیسی بر سر راه خود به اورشلیم، از حدّ سامِرِه و جلیل می‌گذشت.پس چون به دهی وارد می‌شد، ده جذامی به او برخوردند. آنها دور ایستادهبا صدای بلند فریاد برآوردند: «ای عیسی، ای استاد، بر ما ترحم کن.»چون عیسی آنها را دید، گفت: «بروید و خود را به کاهن بنمایید.» آنها به راه افتادند و در میانۀ راه از جذام پاک شدند.یکی از آنها چون دید شفا یافته است، در حالی که با صدای بلند خدا را ستایش می‌کرد، بازگشتو خود را به پای عیسی افکند و او را سپاس گفت. آن جذامی سامِری بود.عیسی فرمود: «مگر آن ده تن همه پاک نشدند؟ پس نُه تن دیگر کجایند؟آیا به‌جز این غریبه، کسی دیگر بازنگشت تا خدا را سپاس گوید؟»سپس به او گفت: «برخیز و برو، ایمانت تو را شفا داده است.»عیسی در پاسخ فَریسیان که پرسیده بودند پادشاهی خدا کی خواهد آمد، گفت: «آمدن پادشاهی خدا را نمی‌توان با مشاهده دریافت،و کسی نخواهد گفت اینجا یا آنجاست، زیرا پادشاهی خدا در میان شماست.»سپس به شاگردان گفت: «زمانی می‌آید که آرزو خواهید کرد یکی از روزهای پسر انسان را ببینید، امّا نخواهید دید.مردم به شما خواهند گفت: ”او اینجاست،“ یا ”او آنجاست.“ امّا در پی آنها مروید.زیرا همچنانکه صاعقه در یک آن می‌درخشد و آسمان را از کران تا کران روشن می‌کند، پسر انسان نیز در روز خود چنین خواهد بود.امّا نخست می‌باید رنج بسیار کشد و از سوی این نسل طرد شود.روزهای پسر انسان همچون روزهای نوح خواهد بود.مردم می‌خوردند و می‌نوشیدند و زن می‌گرفتند و شوهر می‌کردند تا آن روز که نوح به کشتی درآمد. آنگاه سیل برخاست و همه را هلاک کرد.در زمان لوط نیز چنین بود. مردم سرگرم خوردن و نوشیدن و خرید و فروش و زراعت و عمارت بودند.امّا روزی که لوط از سُدوم بیرون آمد، آتش و گوگرد از آسمان بارید و همه را هلاک کرد.روز ظهور پسر انسان نیز به همین‌گونه خواهد بود.در آن روز، کسی که بر بام خانه‌اش باشد و اثاثیه‌اش در درون خانه، برای برداشتن آنها فرود نیاید. و آن که در مزرعه باشد نیز به خانه بازنگردد.زن لوط را به یاد آرید!هر که بخواهد جان خویش را حفظ کند، آن را از دست خواهد داد، و هر که جان خویش را از دست بدهد، آن را محفوظ خواهد داشت.به شما می‌گویم، در آن شب از دو تن که بر یک بسترند، یکی برگرفته و دیگری واگذاشته خواهد شد.و از دو زن که با هم دستاس می‌کنند، یکی برگرفته و دیگری واگذاشته خواهد شد. [نیز از دو مرد که در مزرعه‌اند، یکی برگرفته و دیگری واگذاشته خواهد شد.]»پرسیدند: «کجا، ای خداوند؟» پاسخ گفت: «هر‌جا لاشه‌ای باشد، لاشخوران در آنجا گرد ‌می‌آیند!»

3:1 پسرم، تعلیم مرا از یاد مبر بلکه دل تو فرمانهای مرا نگاه دارد،زیرا بر روزها و سالهای عمرت خواهد افزود و سعادتمند خواهی شد.مگذار محبت و وفاداری هرگز ترکت کنند؛ آنها را بر گردن خود بربند و بر لوحِ دلِ خویش بنگار.آنگاه در نظر خدا و انسان التفات و نیکنامی خواهی یافت.با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن، و بر عقل خویش تکیه منما؛در همۀ راههای خود او را در نظر داشته باش، و او طریقهایت را راست خواهد گردانید.خویشتن را حکیم مپندار؛ از خداوند بترس و از شرارت دوری کن.این برای ناف تو شفا و برای استخوانهایت مغز خواهد بود.خداوند را با دارایی خود حرمت دار و با نوبرهای همۀ محصول خویش؛آنگاه انبارهایت به وفور نعمت پر خواهد شد و چَرخُشتهایت از شراب تازه لبریز خواهد گشت.پسرم، تأدیب خداوند را خوار مشمار، و از توبیخ او بیزاری مجو،زیرا خداوند آنان را که دوست می‌دارد، تأدیب می‌کند چنانکه پدری، فرزند خویش را که مایۀ خشنودی اوست.خوشا به حال کسی که حکمت را بیابد و شخصی که فهم را به دست آورد.زیرا تجارتِ آن از تجارت نقره سودآورتر است و محصول آن از طلا نیکوتر.از یاقوت گرانبهاتر است، و هیچ‌یک از نفایس تو با آن برابری نتواند کرد.بر دست راستش عمر دراز است و بر دست چپش دولت و حشمت.راههایش، راههایی است دلپذیر و همۀ طریقهایش، سلامتی.آنان را که به دستش آرند، درخت حیات است و آنان را که به چنگش گیرند، برکت.خداوند به حکمت خود زمین را بنیان نهاد، و به عقل خویش، آسمانها را استوار ساخت.به دانش او، ژرفاها منشق گردید و ابرها شبنم را بارانید.پسرم، خردمندی و دوراندیشی را پاس دار و مگذار از نظرت دور شوند؛آنها جان تو را حیات خواهند بخشید و زینت‌بخش گردن تو خواهند بود.آنگاه در امنیت راه خواهی پیمود و پایت نخواهد لغزید.چون به خواب روی ترسان نخواهی بود و چون بیارامی، خوابت شیرین خواهد بود.از بلایِ ناگهان بیم نخواهی داشت و نه از هلاکتِ شریران، چون واقع شود.زیرا خداوند، مایۀ اطمینان تو خواهد بود و او پایت را از دام نگاه خواهد داشت.احسان را از مستحق آن دریغ مکن، آنگاه که انجامش در توانِ دست توست.به همسایه‌ات مگو: «برو و بازگرد، و فردا به تو خواهم داد» - با اینکه هم‌اکنون در دست توست.در اندیشۀ بدی کردن بر همسایه‌ات مباش که در کمال اعتماد، کنار تو ساکن است.با کسی که به تو بدی نکرده، بی‌سبب جدال مکن.بر مرد خشونتکار حسد مبر و هیچ‌یک از راههایش را برمگزین.زیرا خداوند از شخص منحرف کراهت دارد، اما صالحان را مَحرم راز خود می‌سازد.لعنتِ خداوند بر خانۀ شریران است، اما مسکنِ پارسایان را برکت می‌دهد.او تمسخرگران را تمسخر می‌کند، ولی فروتنان را فیض می‌بخشد.حکیمان وارث عزّت می‌شوند، اما نصیب جاهلان رسوایی خواهد بود.

6:1 خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:«بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بدیشان بگو: هرگاه مرد یا زنی نذر خاص، یعنی نذر نذیره بکند، تا خود را وقف خداوند سازد،باید از شراب و دیگر مُسکِرات بپرهیزد و سرکۀ شراب و سرکۀ دیگر خَمرها را ننوشد، و هیچ آب انگور نیاشامد، و انگور تازه یا خشک نخورد.نیز در تمامی ایام وقف خود، از هرآنچه که از تاک انگور به دست آید، از هسته گرفته تا پوست، نخورد.«در همۀ ایام نذرِ وقف‌شدگی خود، تیغ بر سرش نیاید. و تا پایان روزهای وقف خود به خداوند، مقدّس باشد و گیسهای موی سرش را بلند کند.«در همۀ ایام وقف خود به خداوند، به مُرده‌ای نزدیک نشود.نه برای پدر، نه برای مادر، و نه برای برادر یا خواهر خویش، چون بمیرند خویشتن را نجس نسازد زیرا نشانِ وقف خود به خدا را بر سر دارد.او در همۀ ایام وقف خود، برای خداوند مقدس خواهد بود.«اگر به ناگاه کسی در جوار او بمیرد و او سر وقف‌شدۀ خود را نجس سازد، در روز طهارت خویش سر خود را بتراشد، یعنی در روز هفتم آن را بتراشد.سپس در روز هشتم دو قمری یا دو جوجه کبوتر، نزد کاهن به دَرِ خیمۀ ملاقات بیاورد.کاهن یکی را به عنوان قربانی گناه و دیگری را به عنوان قربانی تمام‌سوز تقدیم کرده، برای وی کفّاره کند، زیرا که به سبب مرده، گناه ورزیده است. و او در همان روز سر خود را تقدیس کند.همچنین خود را برای ایام نذیرگی خویش وقف خداوند نماید و یک برۀ نرینۀ یک ساله به جهت قربانی جبران بیاورد. اما روزهای پیشین او باطل می‌شود، زیرا وقف او نجس شده است.«این است قانون نذیره برای زمانی که ایام وقف او تمام شود: او را به دَرِ خیمۀ ملاقات بیاورند،و او هدیۀ خود را به خداوند تقدیم کند، یعنی یک برۀ نرینۀ یک سالۀ بی‌عیب به جهت قربانی تمام‌سوز، یک برۀ مادۀ یک سالۀ بی‌عیب به جهت قربانی گناه، و یک قوچ بی‌عیب به جهت قربانی رفاقت؛همچنین یک سبد قرص نانِ بی‌خمیرمایه از آرد مرغوبِ آمیخته به روغن، و گِرده‌های نازک بی‌خمیرمایه و آغشته به روغن، همراه با هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی آنها.«کاهن آنها را به حضور خداوند آورده، قربانی گناه و قربانی تمام‌سوز او را تقدیم کند،و قوچ را همراه با سبد نانِ بی‌خمیرمایه به عنوان قربانی رفاقت به خداوند تقدیم نماید. کاهن همچنین هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی او را تقدیم کند.«آنگاه نذیره سر وقف‌شدۀ خود را نزد درِ خیمۀ ملاقات بتراشد و موی سر وقف‌شدۀ خود را گرفته، بر آتشِ زیر قربانی رفاقت بگذارد.پس از آنکه نذیره سر وقف‌شدۀ خود را تراشید، کاهن سرشانۀ پختۀ قوچ را با یک قرص نانِ بی‌خمیرمایه از سبد و یک گِردۀ نازک بی‌خمیرمایه گرفته، بر کف دستهای نذیره بگذارد.و کاهن آنها را به عنوان هدیۀ تکان‌دادنی به حضور خداوند تکان دهد. آنها همراه با سینۀ هدیۀ تکان دادنی و رانِ افراشتنی، سهم مقدس کاهن خواهند بود. پس از آن، نذیره می‌تواند شراب بنوشد.«این است قانون نذیره‌ای که نذر کرده است تا برای وقف خود هدیه‌ای به خداوند تقدیم کند. اگر دست او به بیش از این می‌رسد، باید آن را بر حسب آنچه نذر کرده است، علاوه بر قانون نذیره انجام دهد.»خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:«هارون و پسرانش را خطاب کرده، بگو: بدین‌گونه بنی‌اسرائیل را برکت دهید، و بدیشان بگویید:«خداوند تو را برکت دهد، و محافظت کند؛خداوند روی خود را بر تو تابان سازد و تو را فیض عنایت فرماید؛خداوند روی خود را بر تو برافرازد و تو را سلامتی بخشد.«بدین‌گونه، آنان نام مرا بر بنی‌اسرائیل خواهند نهاد و من ایشان را برکت خواهم داد.»