Daily Study Schedule

3:1 در خاتمه، ای برادران، برای ما دعا کنید تا کلام خداوند به‌سرعت پیش رود و عزّت یابد، همان‌گونه که در میان شما چنین شد،و تا از افراد خبیث و شَرور رهایی یابیم، زیرا همگان را ایمان نیست.امّا خداوند امین است؛ او شما را نیرو می‌بخشد و از آن شریر حفظ می‌کند.ما در خداوند به شما اطمینان داریم که آنچه به شما حکم می‌کنیم به جای می‌آورید و خواهید آورد.خداوند دلهای شما را به محبت خدا و پایداری مسیح هدایت فرماید.ای برادران، به نام خداوندْ عیسی مسیح به شما حکم می‌کنیم که از هر برادری که کاهلی پیشه کرده است و مطابق تعلیمی که از ما گرفته‌اید رفتار نمی‌کند، دوری کنید.زیرا خود می‌دانید که چگونه باید از ما سرمشق بگیرید. زمانی که ما با شما بودیم، کاهلی نکردیمو نان کسی را مفت نخوردیم، بلکه شب و روز کار کردیم و زحمت کشیدیم تا سربار هیچ‌یک از شما نباشیم.نه اینکه چنین حقّی نداریم، بلکه می‌خواستیم نمونه‌ای به شما بدهیم تا از ما سرمشق بگیرید.زیرا حتی زمانی که با شما بودیم این حکم را به شما دادیم که «هر که نمی‌خواهد کار کند، نان هم نخورد.»شنیده‌ایم در میان شما برخی کاهلی پیشه کرده‌اند. اینان کار نمی‌کنند، بلکه در کارهای دیگران فضولی می‌نمایند.پس به نام خداوندْ عیسی مسیح چنین‌کسان را حکم می‌کنیم و پند می‌دهیم که آرام و قرار بگیرند و برای تأمین معاش خود به آرامی کار کنند.و امّا شما ای برادران، هرگز از انجام کار درست خسته نشوید.هر گاه کسی از تعالیم ما در این نامه اطاعت نکند، او را نشان کنید و با وی معاشرت ننمایید تا شرمنده شود.ولی او را دشمن مشمارید، بلکه همچون برادر به وی هشدار دهید.حال، خداوندِ سلامتی، خود همواره و از هر حیث به شما سلامتی عطا فرماید. خداوند با همگی شما باد.من، پولس، به خط خود این سلام را می‌نویسم. این نشان ویژۀ همۀ نامه‌های من است. من چنین می‌نویسم.فیض خداوند ما عیسی مسیح با همگی شما باد. آمین.

3:1 «زیرا اینک در آن روزها و در آن زمان، آنگاه که سعادت را به یهودا و اورشلیم بازگردانم،تمامی قومها را گرد آورده، ایشان را به درّۀ یَهوشافاط فرود خواهم آورد. آنجا ایشان را به سبب قوم خود و میراث خویش اسرائیل به محاکمه خواهم کشید، زیرا قوم مرا در میان قومها پراکنده ساختند و سرزمین مرا میان خود تقسیم کردند.آنان بر قوم من قرعه افکندند و پسری در ازای فاحشه‌ای دادند و دختری در ازای شراب فروختند، تا میگساری کنند.«حال ای صور و صیدون و ای همۀ نواحی فلسطین، شما را با من چه کار است؟ آیا می‌خواهید به من سزا دهید؟ اگر به من سزا می‌دهید، من سزای شما را به‌زودی و به‌سرعت بر سر خودتان بر خواهم گردانید.زیرا شما نقره و طلای مرا گرفته و نفیس‌ترین گنجینه‌های مرا به معابد خود برده‌‌اید.شما مردم یهودا و اورشلیم را به یونانیان فروختید تا ایشان را از سرحداتشان دور سازید.اینک من آنان را از مکانی که ایشان را بدان‌جا فروختید، بر خواهم انگیخت و عمل شما را بر سر خودتان بر خواهم گردانید.من پسران و دختران شما را به دست بنی‌یهودا خواهم فروخت و ایشان نیز آنان را به شِبَئیان که قومی دور هستند، خواهند فروخت، زیرا خداوند چنین فرموده است.»این را در میان قومها ندا کنید: برای نبرد آماده شوید! جنگاوران را برانگیزانید! همۀ مردان جنگی نزدیک آیند و حمله کنند.گاوآهنهای خویش را به جهت شمشیر در هم بشکنید و قلابهای هَرَس خویش را به جهت نیزه. شخص ضعیف بگوید: «من قوی هستم!»ای همۀ قومهای اطراف، بشتابید و بیایید، آنجا گرد هم جمع شوید. ای خداوند، جنگاوران خود را فرود آر.قومها برانگیخته شوند و به درّۀ یَهوشافاط برآیند، زیرا من در آنجا خواهم نشست تا همۀ قومهای اطراف را محاکمه کنم.داس را به حرکت درآورید، زیرا که محصول رسیده است. بیایید لگدمال کنید، زیرا چرخشتها پر شده و خمره‌ها لبریز گشته است، چراکه شرارت ایشان عظیم است.جماعتها، جماعتها، در درۀ صدور حُکم! زیرا روز خداوند در درۀ صدورِ حُکم نزدیک است.آفتاب و ماه تاریک می‌شوند و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.خداوند از صَهیون می‌غرّد و از اورشلیم بانگ برمی‌آورد؛ آسمان و زمین می‌لرزند. اما خداوند پناهگاهی برای قوم خویش است، و دژی برای بنی‌اسرائیل.«آنگاه خواهید دانست که من یهوه خدای شما، در کوه مقدس خویش صَهیون ساکنم. اورشلیم مقدس خواهد بود و بیگانگان دیگر هرگز از آن گذر نخواهند کرد.در آن روز، کوهها شراب شیرین خواهند چکانید، از تپه‌ها شیر جاری خواهد شد، و در تمامی جویهای یهودا آبْ روان خواهد گردید؛ چشمه‌‌ای از خانۀ خداوند بیرون خواهد آمد و وادی شِطّیم را سیراب خواهد کرد.مصر ویران خواهد شد و اَدوم به بیابانِ بایر بدل خواهد گشت، زیرا بر بنی‌یهودا خشونت روا داشتند، و در سرزمین ایشان خون بی‌گناهان را ریختند.اما یهودا تا به ابد مسکون خواهد شد، و اورشلیم تا دهرهای بسیار.و من انتقام خون ایشان را خواهم ستاند و مجرم را بی‌سزا نخواهم گذاشت، زیرا که خداوند در صَهیون ساکن خواهد بود.»

8:1 آنگاه تمامی قوم همچون یک تن در میدانِ مقابل دروازۀ آب گرد آمدند. آنان به عِزرای کاتب گفتند که کتاب شریعت موسی را که خداوند به اسرائیل امر فرموده بود، بیاورد.پس در نخستین روز از ماه هفتم، عِزرای کاهن تورات را به حضور جماعتی از مردان و زنان و همۀ کسانی که می‌توانستند آنچه را می‌شنوند درک کنند، بیاورْد.او از سپیده‌دم تا نیمروز، در حالی که روی به سوی میدانِ مقابل دروازۀ آب داشت، آن را در حضور مردان و زنان و تمامی کسانی که می‌توانستند درک کنند، قرائت کرد. و تمامی قوم به کتاب تورات گوش فرا~دادند.عِزرای کاتب بر منبر چوبینی که برای همین کار ساخته شده بود، بایستاد. کنار او، بر جانب راستش مَتّیتیا، شِمَع، عَنایا، اوریا، حِلقیا و مَعَسیا، و بر جانب چپش فِدایاه، میشائیل، مَلکیا، حاشوم، حَشبَدّانَه، زکریا و مِشُلّام ایستاده بودند.آنگاه عِزرا کتاب را در برابر چشمان تمامی قوم گشود، زیرا بالاتر از همۀ مردم بود. و چون آن را گشود، همۀ مردم ایستادند.عِزرا، یهوه خدای عظیم را متبارک خواند و تمامی مردم با دستهایی برافراشته، در پاسخ گفتند: «آمین! آمین!» سپس خم شدند و روی بر زمین نهاده، خداوند را پرستش کردند.در همان حال که قوم بر جای خود ایستاده بودند، یِشوعَ، بانی، شِرِبیا، یامین، عَقّوب، شَبِتای، هودیا، مَعَسیا، قِلیطا، عَزَریا، یوزاباد، حانان و فِلایا، که از لاویان بودند، مردم را در درک تورات یاری می‌دادند.آنان از کتاب، یعنی از تورات خدا، می‌خواندند و آن را توضیح داده، مفهومش را بیان می‌کردند تا مردم آنچه را که قرائت می‌شد، دریابند.نِحِمیا، که فرماندار بود، و عِزرای کاهن و کاتب، و لاویانی که قوم را در درک تورات یاری می‌دادند، به تمامی مردم گفتند: «امروز برای یهوه خدای شما روزی مقدس است، پس ماتم و زاری مکنید.» زیرا تمامی قوم به هنگام شنیدن کلمات تورات، می‌گریستند.آنگاه نِحِمیا بدیشان گفت: «بروید و خوراکهای لذیذ بخورید و شربتها بنوشید و سهم‌ها برای آنان که چیزی مهیا نکرده‌اند بفرستید، چراکه امروز برای خداوندگار ما مقدس است. اندوهگین مباشید، زیرا شادی خداوند، قوّت شماست.»لاویان همۀ مردم را آرام کرده، می‌گفتند: «خاموش باشید، زیرا امروز روزی مقدس است؛ اندوهگین مباشید.»پس تمامی قوم رفتند تا بخورند و بیاشامند و سهم‌ها بفرستند و شادی عظیم کنند، زیرا کلامی را که بدیشان بیان شده بود درک کردند.در روز دوّم، سران خاندانهای تمامی قوم همراه با کاهنان و لاویان نزد عِزرای کاتب گرد آمدند تا کلمات تورات را فرا~گیرند.آنان به این نوشته در تورات برخوردند که خداوند به واسطۀ موسی فرمان داده بود که بنی‌اسرائیل باید در عیدِ ماه هفتم، در آلاچیقها ساکن شوند،و اینکه باید در همۀ شهرهای خویش و در اورشلیم اعلان کنند و ندا در داده، بگویند: «به تپه‌ها بیرون رفته، شاخه‌های زیتون و شاخه‌های زیتون وحشی و شاخه‌های آس و شاخه‌های نخل و شاخه‌های درختان پربرگ با خود بیاورید و با آنها، بنا بر آنچه نوشته شده است، آلاچیق بسازید.»پس مردم بیرون رفته، آنها را آوردند و هر یک بر بامِ خانۀ خویش و در حیاط خود و در صحنهای خانۀ خدا و در میدانِ کنار دروازۀ آب و میدان کنارِ دروازۀ اِفرایِم، برای خویشتن آلاچیقها ساختند.تمامی جماعتی که از اسارت بازگشته بودند، آلاچیقها ساخته، در آنها ساکن شدند، زیرا از روزگار یوشَع پسر نون تا آن روز، بنی‌اسرائیل چنین نکرده بودند. پس شادی بس عظیمی رخ نمود.عِزرا هر روزه، از روز نخست تا روز آخر، از کتاب تورات خدا قرائت می‌کرد. آنان عید را هفت روز برگزار کردند، و در روز هشتم، بر حسب قوانین، گردهم‌آییِ مخصوص بر پا شد.