Anlat Eren

Ağanın aklı fikri Narin Hatunda’ymış. Derviş kılığına girip her yerde onu aramaya başlamış. Sonunda şehre gelmiş. Sormuş soruşturmuş ve sonunda şehzadenin güzeller güzeli bir kızla evli olduğu bilgisine ulaşmış. Bu olsa olsa Narin Hatun’dur diye düşünmüş ve bir şekilde Padişah’ın huzuruna çıkmış…

Evvel zamanda bir delikanlı yaşarmış. Evlenme çağına gelen delikanlı kendisine göre bir eş bulup evlenmiş. Bir kız bebekleri olmuş ve ona Narin Hatun adını vermişler. Ancak delikanlı zamanının çoğunu şehirde çalışarak geçiriyor ve evinden uzakta kalıyormuş. Gel zaman, git zaman, aradan tam 19 yıl geçmiş ve Narin Hatun büyüyüp güzeller güzeli bir kız olmuş...

Eski zamanlarda iki oğlu olan bir Han yaşarmış. Bir süre sonra Han'ın karısı ölmüş. Aradan bir zaman geçmiş ki Han başka birisiyle evlenmiş. Ne var ki, yeni Hanım Han'ın küçük oğlu Metin'i hiç sevmezmiş. Ondan kurtulmak için bir plan yapmış. Bir gün Han'ın büyük oğlu Mete avdayken Hanım Han'a gidip küçük oğlan Metin'in kendisini dövdüğünü söylemiş. Han bunun üzerine en güvendiği iki muhafızını çağırıp Metin'i saraydan uzak bir yere götürmelerini ve orada öldürmelerini emretmiş. Fakat onları Metin'e hiçbir şey belli etmemeleri konusunda da tembihlemiş. Ertesi gün Metin ve iki muhafız uzaklara doğru yola çıkmışlar...

Eski zamanlarda, bir Han ile üç oğlu yaşarmış. Günlerden bir gün Han rüyasında bir bülbül görmüş. Bülbül öyle güzel ötüyormuş ki, Han bülbüle aşık olmuş. Bu aşk Han'ı hasta yataklarına düşürmüş. Hekimler ne yaptıysa onu iyileştirememişler. Hasta yatağındaki Han, oğullarını çağırıp onlardan bülbülü bulup kendisine getirmelerini istemiş. Bunun üzerine evlatlar atlarını binip bir maceraya yelken açmışlar...

Bir varmış, bir yokmuş... Eski zamanlardan bir zamanda, bir köyde Asaf adında bir köylü yaşarmış. Kimi kimsesi olmayan Asaf o kadar safmış ki, köylüler ona Saf Asaf derlermiş. Bir de Asaf'ın tam tersi karakterde Emin diye bir köylü varmış. Köylüler ona da Cin Emin derlermiş. Günlerden bir gün Saf Asaf tarladaki taşları temizlerken Cin Emin onu görmüş. Bakmış ki Asaf taşları tek tek taşıyor. Tarla büyük, taş çok. Öyle olunca Cin Emin, Saf Asaf'a bir yol göstermiş ve Asaf işini çabucak bitirmiş. Cin Emin'in kıvrak zekasından etkilenen Saf Asaf, ona kendisini yanına almasını ve iş öğretmesini istemiş. Bu iş Cin Emin'in kafasına yatmış, fakat Asaf'a her dediğini yapmasını şart koymuş. Asaf bu durumu kabul etmiş. Bunun üzerine Cin Emin, Asaf'a: "O zaman düş önüme Saf Asaf. Pazara gidiyoruz". Asaf, satacak bir şeyi olmadığını söylese de Emin ona gideceklerini söylemiş ve pazarın yolunu tutmuşlar...

Evvel zamanın birinde bir kadı yaşarmış. Kadı Ömer'in Murat adında soylu ve varlıklı bir arkadaşı varmış. Hayat bu ya, Murat'ın tüm mal varlığını kaybettiği ve yoksul düştüğü haberi gelmiş. Aradan aylar, yıllar geçmiş. Bir gün Kadı Ömer yolda Murat'a rastlamış. Murat O'nu evine davet etmiş ve başından geçenleri anlatmış. Babasının ölümünden sonra her şeyini kaybettiğini ve çok yoksulluk çektiğini söylemiş. Ne yapıp ederim diye bir gece düşünüp dururken uykuya dalmış ve bir rüya görmüş. Yaşlı bir adam rüyasından ona Mısır'a gitmeden zenginliğine tekrar kavuşamayacağını söylemiş. O da sabah uyanır uyanmaz Mısır'a doğru yola koyulmuş...

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, köyün birinde Garip adında bir kız yaşarmış. İyi mi iyi, sevgi dolu Garip kız, köyün ağasının konağında çalışırmış. Hayvanlara bakar, konağın işleriyle ilgilenirmiş. Boş zamanlarında ise, serçeleri besler, gözler ve onların dillerini öğrenmeye çalışırmış. Zaman içinde de serçelerin dilini çözmeye başlamış. Bir gün, Ağa'nın kızının altın yüzüğü kaybolmuş. Ağa ve kızı yüzüğü Garip kızın çaldığını düşünmüşler ve O'na yüzüğü bulup getirmesi için akşama kadar vakit vermişler. Eğer yüzüğü bulamazsa O'nu Ağa'nın kızının atının altına atıp çiğneteceklermiş...

Eski zamanlarda Alpanşa adında bir çoban yaşarmış. Halk arasında Alpanşa'nın gücü, kuvveti dilden dile dolaşırmış. Bir gün ülkede güç üzerine bir müsabaka düzenleneceği ve kazananın Şah'ın kızı Sandugaç ile evleneceği haberleri yayılmış. Yarışmaya katılan Alpanşa yarışmayı kazanıp Sandugaç ile evlenmiş. Mutlu mesut bir hayat sürerlerken Sandugaç'ın evlilik haberini alan Kıltap Şah bu duruma çok sinirlenmiş ve Alpanşa'ya savaş açmış. Kıltap Şah'ın ordusuna tek başına direnen Alpanşa ne yazık ki esir düşmüş ve Kıltap Şah'ın sarayında zindana atılmış. Fakat Sandugaç bu kadar kolay vazgeçmeyecekmiş Alpanşa'dan. Bir plan yapmış ve Kıltap Şah'ın sarayına doğru yola çıkmış...

Birlikte eskimeliyiz eksilmeden. Eksilmeden yaşayacağımız yıllar olsun... Nazım Hikmet'ten. Hepinize mutlu bir 2025 diliyorum ve sizleri çok seviyorum 😊❤️

Eski zamanlarda bir adam yaşarmış. Adamın Maral adında bir kızı ve Murat adında bir oğlu varmış. Bir gün Maral ile Murat'ın anneleri vefat etmiş ve babaları onlara bir üvey anne getirmiş. Gelin görün ki, üvey anne çocukları sevmez, onlara eziyet edermiş. Kadın ne yapmış etmiş ve adamı çocukları götürüp ormana bırakmaya ikna etmiş. O sırada Maral üvey anne ve babasının konuşmalarını duymuş. Duyduklarını hemen ağabeyine anlatmış. Kendinlerini ormanda bulmak istemeyen çocuklar tez zamanda evden ayrılmak için bir plan yapmışlar...

Zamanın birinde zengin bir adam ve üç oğlu yaşarlarmış. Her oğlanın güzeller güzeli bir kısrağı varmış. Bir gün adam büyük oğlunu çağırmış. Oğluna kısrağının doğuracağını ve ona yardımcı olmasını söylemiş. Büyük oğlan kısrağın yanında bir süre bekledikten sonra doğum gerçeklemiş. Tatlı mı tatlı bir tay dünyaya gelmiş. Fakat bir anda bir fırtına, bir hortum çıkmış ve tayı içine alıp gitmiş...

Zaman zaman içinde, kalbur zaman içinde, bir ülkede bilgin ile zengin iki adam yaşarmış. Bilgin, akıllı, bilgili, merhametli ve alçak gönüllü biriymiş. Zengin ise varlıklı, fakat çok kibirli, tembel ve cahil birisiymiş. Bir gün, Bilgin ile Zengin'in yaşadığı ülkeyle başka bir ülke arasında savaş çıkmış ve olanlar olmuş...

Balıkçı Ahmet, büyük uğraşlar sonucunda Peri Padişah'ının kızını da Sultan'ın huzuruna getirmiş. Sultan, Peri Padişah'ının kızını sarayın en güzel odasına yerleştirmiş ve Balıkçı Ahmet'i Leyli Kısrak'ına bakması için yollamış. Leyli Kısrak'ı ile tekrar buluşan Balıkçı Ahmet O'na maceralarından bahsettikten sonra Leyli Kısrak'ına yokluğunda neler yaptığını sormuş. Sultan'ın bütün seyislerini öldüren Leyli Kısrak'ı Balıkçı Ahmet'e Sultan'ın zalim bir adam olduğunu ve O'nun da ölmesi gerektiğini söylemiş...

Balıkçı Ahmet Leyli kısrağını Padişah'a başarıyla getirir, fakat Padişah bu beklenmedik başarı karşısında mutlu olmaz. Veziriyle yeni bir plan yapmak için toplanır. Vezir, Padişah'a bu sefer Ahmet'ten Peri Padişah'ının kızını getirmesini istemesini akıl verir. Balıkçı Ahmet, bu zor görevi başaramayacaktır. Böylece Padişah, Ahmet'i idam edecek ve O'nun eşi Serap ile evlenebilecektir. Padişah bu fikri sever ve Ahmet'i huzuruna çağırır. Balıkçı Ahmet'e kendisine Peri Padişah'ının kızını kırk gün içinde getirmesini emreder. Aksi takdirde Ahmet'in kellesi gidecektir...

Eski zamanların birinde, bir köyde, küçük Ahmet ve annesi yaşarmış. Çok yoksullarmış. Öyle ki, konu komşunun yardımlarıyla karınlarını doyururlarmış. Yıllar geçmiş, Ahmet büyümüş. Güç bela bir ağ alıp köyün yakınındaki gölde balık tutmaya başlamış. O günden sonra herkes O'nu Balıkçı Ahmet diye çağırmaya başlamış. Günlerden bir gün Ahmet yine gölde avlanırken ağına bir kurbağa takılmış. Ahmet kurbağayı göle geri bıraksa da kurbağa ağına tekrar takılmış. Sonra bir daha ve bir daha. Öyle olunca Ahmet kurbağayı alıp eve getirmiş. Ertesi gün Ahmet ağını alıp yine göle gitmiş. Bu sefer Ahmet pek şanslıymış. Kısa zamanda çokça balık yakalamış ve eve erken dönmeye karar vermiş. Fakat eve gelince bir de ne görsün! Ev tertemizmiş. Üstüne üstük birkaç parça da yeni eşya varmış evde. Bununla kalmamış. Yerde bir sofrada üstünde dumanı tüten yemekler varmış...

Zaman zaman içinde, eski zamanların birinde, akıllı bir padişah ve üç oğlu varmış. Günlerden bir gün, yaşlı padişah hastalanmış. Üç oğlunu da çağırtmış ve vasiyetini onlarla paylaşmış. Sarayın kırkıncı odasındaki bir sandıkta paslı bir kılıç olduğunu söylemiş. Bu kılıcı, bir yolculuğa çıkmadan önce kuşanmalarını söylemiş. Böylece onlara kimse dokunamayacakmış. Kısa bir zaman sonra yaşlı padişah hayata gözlerini yummuş. Yerine büyük oğlu Ahmet tahta geçmiş. Bir gün yeni padişah çevreyi dolaşmaya çıkmak istemiş. Kardeşi ona babasının vasiyetini hatırlatmış, fakat yeni padişah paslı bir kılıçla halkın arasına çıkmayacağını söylemiş. Neyse, askerleriyle birlikte yola çıkmış. Az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmişler ve bir kaleye varmışlar. Padişah askerleriyle kaleye girmiş ve gözlerine inanamamış. Kalenin içinde eşi benzeri görülmemiş güzellikte bir bahçe varmış...

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, çok zengin bir adam yaşarmış. Adamın tembel mi tembel bir oğlu varmış. Yer, içer, yatarmış. Baba oğlunu güzel bir kızla evlendirmiş ve güzel bir hayat yaşamaya devam etmişler. Ta ki, baba ölene kadar. Oğlan ve eşi babadan kalan serveti yaklaşık bir yılda tüketmişler ve yoksulluk çekmeye başlamışlar. Bir gün artık kadın oğlanın tembelliğine daha fazla dayanamamış ve bir oyun yaparak oğlanı evden atıp kapıyı kilitlemiş. Çalışıp para kazanmadan eve gelmemesini söylemiş. İş aramak için şehrin yolunu tutan tembel oğlan yolda bir yüzük bulmuş ve hemen eve dönmüş. Yüzüğü kapısına göstermiş. Meğer bu ülkenin şahının kızının yüzüğüymüş. Kadın, bu yüzüğü satamayacaklarını söyleyip oğlana yüzüğü hemen şaha teslim etmesini söylemiş. Sarayın yolunu tutan oğlan yolculuk sırasında yıkık bir duvarın yanından geçiyormuş ki, aklına bir fikir gelmiş! Yüzüğü bir bez parçasına sarıp duvarın içine saklamış ve saraya doğru yoluna devam etmiş...

Bir varmış, bir yokmuş... Ülkenin birinde kalabalık bir aile yaşarmış. Aile o kadar fakirmiş ki bir dilim ekmeği bulamadıkları zamanlar olurmuş. Ailenin babası, ailesinin karnını doyurmak için türlü yollar deniyor, ama bir türlü başarılı olamıyormuş. Artık bir gün canına tak etmiş ve ailesine bir faydası olmadığını düşünüp ülkeden ayrılmış. Az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş... Bir dereye varmış. Çok yorulmuş ve bir ağacın altında mola vermiş. Farkında olmadığı şey ise otların arasından çıkan bir yılan onu sokmaya geldiğiymiş...

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarlardan birinde bir delikanlı yaşarmış. Bir gün delikanlı dervişe gitmiş. Küçük yaşta ana babasını kaybettiğini ve bu yaşına kadar ne kadar para kazandığını anlatmış. Sonra da bu kadar parayı nasıl harcaması gerektiğiyle ilgili tavsiyeler istemiş. Derviş, delikanlıyı uzun uzun incelemiş ve konuşmuş: Delikanlı, bu para senin kısmetin değil. Senin kısmetin denizlerden birindeki altın bir balığın karnındadır...

Çok eskilerde bir padişah ile kızı varmış. Padişah'ın kızı çok iyi at biner, çok iyi koşarmış. Prenses bir gün evlenmeye karar vermiş. Lakin bir şartı varmış. Evleneceği kişi çok zengin olacak ama tüm serveti bir mendilin içine de sığacakmış. Bunu haber alan şehzadeler ve prenseler saraya gelmişler ve mendillerini Prenses'in önünde açmışlar. Mendillerin içinden neler mi çıkmış. Tapular, altınlar, mücevherler... Ancak Prenses bunların hiçbirinden etkilenmemiş. Çünkü bu mal mülkün hepsi bir gün bitebilirmiş. Gerçek zenginlik ne yazık ki hiçbir talibinde yokmuş Prenses'i. O da tüm taliplerini geri çevirmiş. Aradan günler, aylar geçmiş. Bir gün saraya bir delikanlı gelmiş. Prenses ile evlenmek istediğini ve çıkınını göstermek istediğini söylemiş delikanlı. Delikanlının pek etkileyici bir görünüşü yokmuş, fakat yine de büyük bir kalabalık saraya toplanmış. Kalabalıktakiler delikanlının görünüşü ve kıyafetleriyle kendi aralarında alay ederken Padişah herkesi susturmuş ve delikanlıya çıkınını açmasını buyurmuş. Delikanlı çıkınını yavaşça açmış. İçinden bir de ne çıksın. Bir makas...