Αναγνωσεις

Η αντιπάθεια απλώνεται σαν πανώλη αντίπαλος είναι του πάθους εχθρός της συμπόνιας. Τα ζώα που με ημέρευαν -όλα τ' αγαπούσα- σέρνονται τώρα σαν φίδια στέκονται σαν αρπαχτικά με γουρλωμένα μάτια και μήνυμα μου στέλνουν πως ό,τι ζει δεν είναι πάντα για καλό κι ό,τι πεθαίνει δεν είναι πάντα απελπισία. Οι άντρες με τα προκλητικά παντελόνια υφάσματα τεντωμένα με φαντασία ελαφρά αξύριστοι με την έξυπνη ματιά που μεταμορφωνόταν σε κτηνώδη και χυνόταν πηχτή στα λευκά σεντόνια βουλιάζουν στα μουχλιασμένα νερά της μνήμης κι ούτε λίγη συμπάθεια δεν αφήνουν πίσω τους λίγο δέος για τα κατορθώματά τους. Και οι γυναίκες, οι φιλενάδες, που μαζί πλέκαμε τον ιστό της ζωής γελάγαμε με κάθε στραβο-βελονιά κι άνθιζαν τα απόρρητα μυστικά στα λαμπερά χείλη μας εμείς, που στα σπλάχνα μας νιώθαμε την παρουσία μας στη γη σημαντική ακόμη κι αν μόλις είχε βροντήξει πίσω του την πόρτα «εκείνος», έγιναν κουραστικές κυρίες με εμμονές, μανίες νοικοκυροσύνης ή απελπισμένες κινήσεις για να προλάβουν το τελευταίο τρένο της διασημότητας. Αλλά τη φοβερότερη αντιπάθεια τη νιώθεις για κείνον που τα νιώθει όλ' αυτά λες κι ήταν αυτός κάποιο ανώτερο ον λες κι είχε φτερά και πετούσε πάνω από νεκρούς φιλοδοξίες και απορρίμματα λες κι ήταν ο δικός σου εαυτός λιγότερο άχρηστος και αντιπαθητικός.

Ηχογραφήθηκε στις 25 Αυγούστου του 2021 με σκοπό να μεταδοθεί από το ραδιόφωνο όσο ήταν εν ζωή ο Κωνσταντίνος Τζούμας και μετά τον απρόσμενο θάνατό η ιδέα του έμεινε στο «αρχείο», όπως και το ντοκουμέντο της ηχογράφησης. Και τώρα, δύο χρόνια μετά, παρουσιάζεται για πρώτη φορά από τα podcast της LIFO, ανήμερα της επετείου του θανάτου του. Η εμβληματική φυσιογνωμία της Diane Vreeland, η οποία απολύθηκε από τη Vogue, μας διηγείται ιστορίες από την πολυτάραχη ζωή της και πώς κατέληξε να διοργανώνει περιοδικές εκθέσεις μόδας στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Αγαπημένη της φράση, ως διευθύντρια του περιοδικού Vogue, είναι «Δεν πουλάω ρεαλισμό αλλά μαγεία». «ΖΩΗ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ» Σκηνική σύνθεση εμπνευσμένη από το «Vogue» του Μαρκ Χάμπτον και της Μαίρη Λουίζ Γουίλσον σε μετάφραση Μαριλένας Παναγιωτοπούλου Σκηνοθεσία: Σπύρος Αλιδάκης Μουσική - Επιμέλεια Ήχου: Γιάννης Λούκος Ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Τζούμας, Σμαράγδα Αδαμοπούλου Ευχαριστούμε τον πολιτιστικό οργανισμό «Λυκόφως»

H ηθοποιός Άννα Κοκκίνου διαβάζει την Έκτη νύχτα από το μυθιστόρημα του Γιώργου Σεφέρη «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη»

Ένα podcast εξ αφορμής των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Διονύσιου Σολωμού αποκλειστικά για τη LIFO, βασισμένο στη διπλωματική εργασία Υποκριτικής της Λίλης Αδρασκέλα. Πρώτη παρουσίαση στο Τμήμα Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στις 10 και 11 Απριλίου, επέτειο της Πτώσης του Μεσολογγίου. Σκηνοθετική επιμέλεια: Μιχαήλ Μαρμαρινός Δραματουργική επιμέλεια - Εκφώνηση: Λίλη Αδρασκέλα Μουσική σύνθεση: Νείλος Καραγιάννης

Από την σπάνια ηχογράφηση του 1982 για την κασέτα της εταιρείας Ο Λόγος, σε επιμέλεια Ρηνιώς Παπανικόλα

Από την σπάνια ηχογράφηση του 1982 για την κασέτα της εταιρείας Ο Λόγος, σε επιμέλεια Ρηνιώς Παπανικόλα. Το 1982 είχε κυκλοφορήσει από την Ελληνική Φωνογραφία και στη σειρά Ο Λόγος, μια κασέτα στην οποία ο μεγάλος Έλληνας πεζογράφος Γιώργος Ιωάννου διάβαζε πέντε διηγήματά του. Η παραγωγή και μουσική επιμέλεια ήταν της Ρηνιώς Παπανικόλα. Η τεχνική επιμέλεια της Πίτσας Eichheim. H ηχογράφηση είχε γίνει στο STUDIO ERA. Η σπάνια και προ πολλού εξαφανισμένη κασέτα, βρέθηκε στο αρχείο ενός φίλου της LIFO και το σπουδαίο αυτό ντοκουμέντο μπορεί να φτάσει σε μια νέα γενιά ακροατών.

Από την σπάνια ηχογράφηση του 1982 για την κασέτα της εταιρείας Ο Λόγος, σε επιμέλεια Ρηνιώς Παπανικόλα. Το 1982 είχε κυκλοφορήσει από την Ελληνική Φωνογραφία και στη σειρά Ο Λόγος, μια κασέτα στην οποία ο μεγάλος Έλληνας πεζογράφος Γιώργος Ιωάννου διάβαζε πέντε διηγήματά του. Η παραγωγή και μουσική επιμέλεια ήταν της Ρηνιώς Παπανικόλα. Η τεχνική επιμέλεια της Πίτσας Eichheim. H ηχογράφηση είχε γίνει στο STUDIO ERA. Η σπάνια και προ πολλού εξαφανισμένη κασέτα, βρέθηκε στο αρχείο ενός φίλου της LIFO και το σπουδαίο αυτό ντοκουμέντο μπορεί να φτάσει σε μια νέα γενιά ακροατών.

ΤΟ 1982 είχε κυκλοφορήσει από την Ελληνική Φωνογραφία και στη σειρά Ο Λόγος, μια κασέτα στην οποία ο μεγάλος Έλληνας πεζογράφος Γιώργος Ιωάννου διάβαζε πέντε διηγήματά του. Η παραγωγή και μουσική επιμέλεια ήταν της Ρηνιώς Παπανικόλα. Η τεχνική επιμέλεια της Πίτσας Eichheim. H ηχογράφηση είχε γίνει στο STUDIO ERA. Η σπάνια και προ πολλού εξαφανισμένη κασέτα, βρέθηκε στο αρχείο ενός φίλου της LIFO και το σπουδαίο αυτό ντοκουμέντο μπορεί να φτάσει σε μια νέα γενιά ακροατών.

Η Ιαπωνίδα συγγραφέας Γιόκο Ογκάουα, στη νουβέλα Ο παράμεσος, μας μεταφέρει στην αίσθηση του παράξενου που διαπνέει έναν εντελώς διαφορετικό πνευματικό πολιτισμό. Στη σύγχρονη Ιαπωνία, μια νεαρή και μοναχική κοπέλα τραυματίζει τον παράμεσό της δουλεύοντας σε εργοστάσιο αναψυκτικών και βρίσκει νέα εργασία ως υπάλληλος σ’ ένα «εργαστήριο δειγμάτων». Στο παράξενο αυτό εργαστήριο, ο κύριος Ντεσιμάρου, «ταριχευτής αναμνήσεων», παραλαμβάνει τα δείγματα της ζωής που καταθέτουν εκεί οι πελάτες του και τα αρχειοθετεί, μαζί με τις οδυνηρές αναμνήσεις που πυροδοτούν. Ο άνθρωπος αυτός ασκεί μια παράξενη, ακαταμάχητη γοητεία στην υπάλληλό του και αναπτύσσει μαζί της μια έντονα σεξουαλική σχέση. Ο φετιχιστικός χαρακτήρας της σχέσης τους συμπυκνώνεται σ’ ένα ζευγάρι παπούτσια που της χαρίζει εκείνος τα οποία, σαν σύμβολα υποτελείας, έχουν την ιδιότητα να προσφύονται στα πόδια της. Στο τέλος, η αφηγήτρια θα αποφασίσει να παραδώσει τον παράμεσό της, θυσιαστήρια προσφορά σ’ αυτό το αλλόκοτο αποθετήριο ταριχευμένων αναμνήσεων. Διασκευή - Σκηνοθεσία: Έλενα Καρακούλη Σύνθεση ήχου και μουσικής: Violet Louise Βοηθός σκηνοθέτη: Ανθή Φουντά Με τους: Μαρία Καλλιμάνη, Νίκο Ψαρρά, Αντώνη Μυριαγκό, Αλεξάνδρα Λέρτα, Ανθή Φουντά Συμμετέχουν οι μουσικοί: Bασίλης Κουντούρης (μουσικός προγραμματισμός), Violet Louise (midi οργάνα, πιάνο, φωνή, ηχοτοπία), Κώστας Μπώκος (προμίξεις), Κώστας Μιχόπουλος (ηχητικά εφέ) Τα Radio Plays «Αλλόκοτες ιστορίες» παρουσιάζονται ως πρωτότυπη σειρά αυτοτελών έργων, δραματοποιημένων για το ραδιόφωνο, συνδυάζοντας το ραδιοφωνικό θέατρο με τη λογοτεχνία του φανταστικού, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Διονύση Καψάλη και Κατερίνας Ευαγγελάτου. Μετάφραση για τις εκδόσεις Άγρα Παναγιώτης Ευαγγελίδης

Από την σπάνια ηχογράφηση του 1982 για την κασσέτα της εταιρείας Ο Λόγος, σε επιμέλεια Ρηνιώς Παπανικόλα

Στο διήγημα «Δύο ηθοποιοί για ένα ρόλο» του Θεόφιλου Γκωτιέ, μια ιστορία σε τρεις σκηνές, συναντούμε τον νεαρό Χάινριχ, ο οποίος έχει εγκαταλείψει μια λαμπρή πανεπιστημιακή καριέρα στη θεολογία χάριν της φλογερής φιλοδοξίας του να δοξαστεί ως ηθοποιός του θεάτρου, μιας φιλοδοξίας που τον έχει συνεπάρει τόσο ώστε να καθυστερήσει τον γάμο του με την πανέμορφη βιεννέζα αρραβωνιαστικιά του. Η αδόκητη έλευση του υπερφυσικού σκηνοθετείται εδώ στο πρόσωπο του ίδιου του Διαβόλου, τον οποίο ο πρωταγωνιστής συναντά πρώτα σ᾽ ένα καφενείο, και ο οποίος την επόμενη μέρα θα αντικαταστήσει διά της βίας τον νεαρό ηθοποιό για να θριαμβεύσει αυτοπροσώπως στον ρόλο του Μεφιστοφελή. Σκηνοθεσία Γιώργος Νανούρης Με τους Γιώργο Χρυσοστόμου, Αποστόλη Καμιτσάκη, Λένα Χερουβείμ, Βασίλη Τριχά, Αννίτα Καπουσίζη Μουσική σύνθεση Κώστας Βήχος Συμμετέχουν οι μουσικοί Κώστας Βήχος (μπάσο, πλήκτρα), Γιώργος Κουρέλης (πλήκτρα), Αλέκος Βουλγαράκης (κιθάρα) Βοηθός σκηνοθέτη Αννίτα Καπουσίζη Μετάφραση για τις εκδόσεις Άγρα Έφη Γιαννοπούλου Τα Radio Plays «Αλλόκοτες ιστορίες» παρουσιάζονται ως πρωτότυπη σειρά αυτοτελών έργων, δραματοποιημένων για το ραδιόφωνο, συνδυάζοντας το ραδιοφωνικό θέατρο με τη λογοτεχνία του φανταστικού, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Διονύση Καψάλη και Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός διαβάζει τα ποιήματα «Λαίδη Λάζαρος», «Φτελιά», «Κολοσσός», σε μετάφραση Νανάς Ησαΐα. Μουσική του Iannis Xenakis από το έργο του Pléiades (1979).

Στον «Κυνηγό του σκοταδιού», μια από τις κορυφαίες ιστορίες του Λάβκραφτ, του αρχιτεχνίτη του τρόμου, ο Ρόμπερτ Μπλαίηκ, εμβριθής μελετητής του αποκρυφισμού, ανακαλύπτει σε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία και μέσα σ’ ένα μεταλλικό κουτί ακανόνιστου σχήματος ένα παράξενο αντικείμενο, το «Λαμπερό Τραπεζόεδρο», στο οποίο ελλοχεύει μια αρχέγονη κακοεργός δύναμη. Ο Μπλαίηκ, παρόλο που ανασυστήνει τις ιστορίες φρίκης που συνδέονται με το αντικείμενο αυτό, υποκύπτει στη γοητεία του και ελευθερώνει άθελά του τον «Κυνηγό του σκοταδιού», προκαλώντας εντέλει και τον δικό του αφανισμό. Διασκευή - Σκηνοθεσία Ακύλλας Καραζήσης Με τους Μαρία Σκουλά, Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, Ηρώ-Ελένη Μπέζου, Γιώργο Κατσή, Μαριλένα Ρασιδάκη, Ράνια Καπετανάκη, Ζωή Καραζήση Πρωτότυπη μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής Συμμετέχουν οι μουσικοί Κορνήλιος Σελαμσής (πιάνο), Σπύρος Τζέκος (κλαρινέτο), Φαίδων Μηλιάδης (βιολί), Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά), Νίκος Τσουκαλάς (κοντραμπάσο Μετάφραση για τις εκδόσεις Νεφέλη Λουκάς Θεοδωρακόπουλος Τα Radio Plays «Αλλόκοτες ιστορίες» παρουσιάζονται ως πρωτότυπη σειρά αυτοτελών έργων, δραματοποιημένων για το ραδιόφωνο, συνδυάζοντας το ραδιοφωνικό θέατρο με τη λογοτεχνία του φανταστικού, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Διονύση Καψάλη και Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Γραμμένο για την κρεολή ηθοποιό Ζαν Ντυβάλ, τη «Μαύρη Αφροδίτη», παντοτινή λατρεμένη. Ο Μπωντλαίρ τη γνώρισε στα είκοσί του και έμεινε μαζί της ώς το τέλος. Του χάρισε ίσως τα ωραιότερα ποιήματά του. ~ Η καταδίκη του ποιήματος από τη γαλλική Δικαιοσύνη της Δεύτερης Αυτοκρατορίας οφείλεται στην τελευταία στροφή. ~ Στην ελληνική μυθολογία, η Λήθη ήταν αδελφή του Ύπνου και του Θανάτου κι έδωσε το όνομά της στην πηγή του Άδη, από την οποία έπιναν νερό οι νεκροί για να λησμονούν το παρελθόν, την επίγεια ζωή. Στους Λατίνους ποιητές, ένας από τους πέντε ποταμούς του Κάτω Κόσμου. ~ Η λέξη νηπενθές (népenthès) είναι ομηρική («νηπενθές φάρμακον» Ὀδύσσεια, δ 221) και σημαίνει: που διώχνει το πένθος ή τη λύπη. Ο Μπωντλαίρ χαρακτήρισε «pharmakon népenthès» το όπιο (Les Paradis Artificiels, 1860, «Un Mangeur d’Opium», ΙΙΙ). ~ Τον ίδιο τίτλο έχει και ένα από ωραιότερα σονέτα του Λορέντζου Μαβίλη (1899), στο οποίο ο ποιητής καλοτυχίζει τους νεκρούς, γιατί έχουν πιει το νερό της λησμονιάς και δε θυμούνται τα βάσανα της επίγειας ζωής.

«Το ωραιότερο ίσως ποίημα του Μπωντλαίρ για το βάθος του και τις συνδηλώσεις του», σημειώνει εμφατικά ο μελετητής και εκδότης του ποιητή Claude Pichois. ~ Το ποίημα, όπως και τα δύο επόμενα, είναι αφιερωμένα στο Βίκτωρα Ουγκώ, που ήταν εξόριστος για πολιτικούς λόγους στο νησί Guernesey, στη θάλασσα της Μάγχης∙ είχε αντιταχθεί σφοδρά στο απολυταρχικό πολίτευμα του Ναπολέοντα Γ´. Το κύριο θέμα του «Le Cygne» είναι η εξορία: ο εξόριστος ποιητής (αυτός που γράφει το ποίημα και αυτός στον οποίο το αφιερώνει), η εξόριστη Ανδρομάχη, ο εξόριστος κύκνος, η εξόριστη νέγρα. «Ο "Κύκνος" είναι το ποίημα της εξορίας και των εξόριστων» (Jean Starobinski, La Mélancolie au miroir, σ. 56). Ένας διαλογισμός για τους νικημένους, μέσα από μια ακολουθία εικόνων σε μυστικό συνδυασμό σαν σε όνειρο, που δίνουν στη σύνθεση βάθος νοήματος κι ευγένεια κλασική. Τον Δεκέμβρη του 1859 ο Μπωντλαίρ έστειλε το ποίημα στον Ουγκώ: «Αυτοί οι στίχοι γράφτηκαν για σας καθώς σας σκεφτόμουν. [...] Ήταν σημαντικό για μένα να πω με συντομία πώς η θέα ενός ζώου που υποφέρει ωθεί το πνεύμα προς όλα τα πλάσματα που αγαπάμε, που είναι απόντα, που υποφέρουν, που στερούνται κάτι ανεύρετο» (Correspondance, I, 1973, 622-623). Πρώτη δημοσίευση, στην εφημερίδα Causerie στις 22/1/1860 με την επιγραφή «Falsi Simoentis ad undam» / «Στην όχθη ενός ψεύτικου Σιμόη» (Αινειάδα, ΙΙΙ, 302), στίχος που αναφέρεται στην Ανδρομάχη. Ο Μπωντλαίρ μετέφρασε βιαστικά στον 4ο στίχο του «Κύκνου» το επίθετο «ψεύτικος» ως «ψεύτης». ~ Στο ποίημα του Μπωντλαίρ (1η και 10η στροφή), στοιχεία του μύθου της Ανδρομάχης όπως τον παραδίδει ο Βιργίλιος. Μετά την άλωση της Τροίας, η χήρα του Έκτορα αιχμαλωτίστηκε από τον Πύρρο (ή Νεοπτόλεμο), γιο του Αχιλλέα, που την έφερε στη Φθία ως ερωμένη του. Αιχμάλωτος μαζί της, και ο μάντης Έλενος, αδερφός του Έκτορα. Μετά τη δολοφονία του Νεοπτόλεμου από τον Ορέστη, ο Έλενος και η Ανδρομάχη έφυγαν στην Ήπειρο, γίναν σύζυγοι και βασιλείς του τόπου, κι έχτισαν ένα μικρό αντίγραφο της Τροίας, το Ίλιον. Η Ανδρομάχη σχημάτισε εκεί ένα ρυάκι, σε ανάμνηση του ποταμού Σιμόεντα, που κυλούσε στην πεδιάδα της χαμένης της πατρίδας. Στην Ήπειρο τη συναντά ο Αινείας να θρηνεί τον Έκτορα και τον Αστυάνακτα, το σφαγμένο της παιδί, σκυμμένη στο κενοτάφιο που είχε φτιάξει για τους αγαπημένους της νεκρούς. Οι στροφές 2-4, αφιερωμένες στην πόλη του Παρισιού. Εκεί που είναι σήμερα η τεράστια πλατεία του Carrousel (ανάμεσα στο Λούβρο και στους κήπους του Κεραμεικού) βρισκόταν μια ολόκληρη παλιά, λαβυρινθώδης γειτονιά με χαμόσπιτα, παράγκες, παλαιοπωλεία, εμπόρους πουλιών, η Douyenné, που κατεδαφίστηκε τα χρόνια 1849-1852 από το βαρόνο Ωσμάν (έριξε κάτω το 60% των παλαιών κτισμάτων του Παρισιού). Ο ομιλητής, διασχίζοντας τη νέα πλατεία, θυμάται τα παραπήγματα κι ένα θηριοτροφείο που βρισκόταν εκεί, καθώς κι έναν κύκνο που είχε δραπετεύσει. Οι στροφές 5-8, αφιερωμένες στον κύκνο. Τ' άσπρα φτερά του πουλιού κάτω στο χώμα, όπως τα σερνάμενα στο κατάστρωμα φτερά του αλμπατρός στο ομώνυμο ποίημα («L'Albatros»). Στην 7η στροφή, αναφορά στους στίχους Ι, 84-85 από τις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου: [ο δημιουργός, ενώ τα ζώα έχουν το κεφάλι στραμμένο στη γη,] «στον άνθρωπο χαρίζει / να 'χει ψηλά το πρόσωπο, τον ουρανό να βλέπει / κι ορθή την όψη πρόσταξε να τη σηκώνει στ' άστρα» (μτφρ. Θεοδώρου Γιαννάτου). Στα Προσωπικά Ημερολόγια / Journaux intimes (Μύδροι / Fusées, III, 3), μεταφράζει ο Μπωντλαίρ: «Και το ανθρώπινο πρόσωπο, που ο Οβίδιος το πίστευε φτιαγμένο για να καθρεφτίζει τ' άστρα» (Œuvres complètes, I, 1975, 651). Στη 12η στροφή, αναφορά στο μύθο της ρωμαίας λύκαινας που θήλασε τα δίδυμα αδέρφια Ρώμο και Ρωμύλο, ιδρυτές της αιώνιας πόλης.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.

Αναγνώσεις από «Το σπίτι της μνήμης». Με αφορμή τα 50 χρόνια από την απώλεια του ποιητή, το Μουσείο Μπενάκη προγραμμάτισε μια σειρά από εκδηλώσεις που πλαισιώνουν την έκθεση έργων ζωγραφικής της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Το σπίτι της μνήμης» στην Πινακοθήκη Γκίκα.