Gezonde Woorden

Twee keer spreekt Paulus in zijn brieven over gezonde woorden, maar ook verschillende malen over verwante begrippen als gezonde leer en gezond in het geloof. Waar herkennen wij gezonde woorden aan en welke woorden zijn dan ongezond? Net als bij ons lichaam een gezonde levensstijl en gezonde voeding van levensbelang is, zo is het in ons leven als gelovige van vitaal (!) belang om een patroon van gezonde woorden te hebben (2 Tim.1:13).

In het eerste hoofdstuk van de Filippenzen brief schrijft Paulus in zijn gevangenschap dat zijn gevangenschap allerminst een beperking is, maar dat zijn omstandigheden tot vooruitgang van het evangelie hebben geleid. Ook spreekt hij over de onzekerheid van sterven of blijven leven, maar dat dit beide winst zou zijn. Paulus zegt echter in dit verband ook dat het zijn voorkeur heeft om op te breken en samen met Christus te zijn. Heeft hij het dan over zijn sterven, of over iets anders? Uit heel de brief blijkt hoe Paulus zich schikte in alle omstandigheden, omdat hij wist dat in wat voor situatie hij ook zat, het zo door God beschikt was. En dus klinkt bij herhaling in deze brief de oproep: verheug je in de Heer!

Het boek Jozua beschrijft hoe het volk Israël onder leiding van Jozua het beloofde land inneemt. In Jozua 3 vinden we hoe het volk de Jordaan moet oversteken en dat God de wateren doet splijten en het volk een doortocht geeft over het droge, zoals hij dat eerder deed bij de Rode Zee. Deze geschiedenis zit vol met details die een diepere betekenis hebben. De ark van het verbond gaat voorop, gedragen door de Levitische priesters en het volk Israël volgt op een afstand van 2000 ellen. Maar er wordt ook over gesproken dat de wateren stil bleven staan bij een stad, genaamd Adam. We vinden hier illustraties over Gods handelen met Christus, de ecclesia en Israël!

In Efeze 4 beschrijft Paulus dat God in de beginfase van de ecclesia, tot opbouw van het lichaam van Christus, een vijftal functies gaf, zoals apostelen en evangelisten. Het betrof de kinderlijke fase van de ecclesia, waarin de waarheden met betrekking tot Gods plan in deze tijd nog niet op Schrift waren gesteld. Met gezag gaven de apostelen het woord door, totdat het woord van God voltooid zou zijn en de gelovigen door het woord volkomen toegerust zouden zijn (2 Tim.3:16-17). Iets soortgelijks verklaart Paulus in 1 Korinthe 13 met betrekking tot de geestelijke gaven. Zowel de functies als gaven zouden ophouden als ze hun functie vervuld hadden. Deze functies en gaven zouden overbodig worden wanneer de fase van volwassenheid was bereikt. Dan zouden de gelovigen niet meer op en neer golven en heen en weer geslingerd worden door wind van leer, maar rotsvast kunnen staan op het complete woord van God. Dat is niet wanneer we bij de Heer zijn, maar hier op aarde, temidden van sluwheid en dwaling van mensen.

In 2 Korinthe 6 beschrijft Paulus een aantal zaken, die hem zijn overkomen in zijn bediening. Eerst noemt hij een aantal dingen die wij als negatief zouden duiden, vervolgens een aantal positieve zaken en tenslotte enkele tegenstellingen. Allemaal dingen die hij had meegemaakt en omstandigheden waarin hij had verkeerd. Een opsomming die niet eens compleet is, zoals we zien als we daar nog andere Schriftgedeelten naast leggen, zoals 2 Kor.11:23-28. In deze beschrijving zegt Paulus ook: “als bedroefd, maar altijd verheugd”. Blijkbaar kende Paulus toch blijdschap, ook al waren de omstandigheden daar geen aanleiding toe. Ware blijdschap is dan ook niet gebaseerd op omstandigheden, maar op dat wat werkelijk reden tot blijdschap geeft!

1 Korinthe 13 staat bekend om de lofzang op de liefde. Maar de plaatsing van het hoofdstuk en de reden waarom we het hoofdstuk juist dáár vinden, is minder bekend. 1 Korinthe 13 staat tussen twee hoofdstukken die handelen over de “geestelijke gaven”. Paulus verklaart in 1 Korinthe 13 dat de geestelijke gaven, zoals profetie en het spreken in tongen, zouden ophouden. Maar wanneer houden die op? Is dat straks als we bij de Heer zijn, zoals in sommige kringen wordt beweerd, of zouden ze al eerder stoppen? Paulus geeft het antwoord in 1 Korinthe 13.

De geschiedenis in Johannes 4 van de Samaritaanse vrouw, is een bijzondere. Jezus had immers gezegd dat Hij slechts was gezonden tot de verloren schapen van het huis van Israël (Matth.15:24). En toen Hij Zijn discipelen uitzond, gaf Hij hen opdracht om geen stad van de Samaritanen binnen te gaan (Matth.10:5). Toch staat er in Joh.4:3-4 dat de Heer Judea verlaat en door Samaria moest gaan. De Heer verblijft hier twee dagen, er wordt niet gesproken over tekenen die Hij hier heeft gedaan, maar toch geloven velen in Hem als de Redder van de wereld! Het verblijf van Jezus in Samaria is in hoge mate typologisch en spreekt van de tussentijd waarin het Joodse volk terzijde staat en Christus zich bevindt onder de natiën.

In het Johannes evangelie vinden we zeven (> of acht) wonderen die Jezus verrichtte. De eerste vinden we in Johannes 2, het veranderen van water in wijn op de bruiloft in Kana. Daar staat bij vermeld dat dit het eerste teken was dat Hij deed. Het is dan ook een wonder met een diepere be-teken-is. In deze bijbelstudie zien we waar de bruiloft op de derde dag van spreekt. En valt er nog iets te zeggen over de twee dagen die aan de bruiloft vooraf gaan? Hoewel dit een betrekkelijk kort gedeelte is, staat het bol van de symboliek en diepere lagen.

We vinden in de bijbel, en met name in de evangeliën, vele genezingen beschreven. Verlamden, blinden, stommen, doven, enz. Deze genezingen zijn niet slechts wonderen, maar ook tekenen, met een betekenis. In deze studie willen we de genezing van de man met de dorre hand eens nader bezien. Deze man wordt door Jezus op een sabbat genezen. Waar spreekt het van?

In de evangeliën vinden we twee verschillende geschiedenissen die worden aangeduid met een wonderbare spijziging. De bekendste hiervan is die met de vijf broden en twee visjes. Uniek is dat deze geschiedenis in alle vier de evangelie beschrijvingen wordt vermeld. In deze studie willen we de beschrijving zoals Johannes die geeft eens nader bezien. Dit blijkt niet zomaar een mooi verhaal of wonder te zijn, maar een teken met een betekenis. En hoe zit het met de tweede wonderbare spijziging? Wat zijn de overeenkomsten en verschillen?

In 2 Koningen 11 (en 2 Kronieken 22 en 23) vinden we een bijzondere geschiedenis beschreven. Koningin Athalja moordt, nadat haar zoon koning Achazaja is overleden, het hele koningshuis van Juda uit om haar eigen dynastie te vestigen. Maar Joseba, een zus van Achazja, neemt Joas, één van de zonen van Achazja, zodat hij ontkomt aan deze moordpartij. Ze verbergt Joas in de tempel. In het land regeert Athalja en het lijkt dan dat de stamboom van het huis van David aan wie God de beloften had gegeven dat uit zijn huis de Messias zou voortkomen, is afgesneden. Maar in het zevende jaar komt Joas uit het heiligdom en wordt gepresenteerd als koning. Dit is een prachtige geschiedenis, maar nog mooier wordt het als we zien dat het een schitterend plaatje is van de toekomst, waarin de Zoon van David uit de hemel zal komen. Dood verondersteld door Israël blijkt Hij daar al die tijd verborgen te zijn. Israël zal zich verwonderen en juichen: de Koning leeft!

Vijf keer noemt Paulus in zijn brieven een begrip dat in de gangbare vertalingen niet of nauwelijks uit de verf komt: zoonstelling. Wij zijn nu kinderen van God, maar in afwachting van onze aanstelling tot zonen, dus die is nog toekomst, lezen we in Rom.8:23. Maar wat is dat dan precies, zoonstelling? En wat is het verschil tussen een kind en een zoon? In deze studie willen we dit begrip vanuit Romeinen 8 eens nader bekijken.

Israël is nog maar net uitgeleid uit Egypte, als zij worden aangevallen door het volk van Amalek. Jozua voert deze strijd aan, die zich beneden in het dal afspeelt. Mozes klimt op de top van een heuvel en heft zijn staf op. Wanneer hij dit doet, heeft Israël de overhand, maar wanneer zijn armen vermoeid raken en zakken, heeft Amalek de overhand. Daarom ondersteunen Aäron en Hur de handen van Mozes, zodat de staf opgeheven blijft en dat brengt de overwinning op de vijand. Daar in de hoogte wordt de strijd van het volk beneden beslist en de overwinning behaald. 1 Korinthe 10:6

Deze audio opname is afgebroken bij ongeveer 47 minuten en bevat dan ook niet de hele studie. Het boek Jozua beschrijft hoe Jozua het volk Israël het beloofde land binnenleidt. Zij krijgen daar te maken met vijandige steden, zoals Jericho en Ai. Maar zij vinden ook geloof, zoals in de geschiedenis met Rachab, de hoer. Zij getuigt dat de grote daden van God in heel het land bekend waren en dat de Kanaänieten wisten dat God het land aan Israël gegeven had. Ook de Gibeonieten waren hiervan op de hoogte en zij bedenken een list om een verbond te sluiten met Jozua. Ze doen net alsof ze uit een ver land komen en Jozua sluit een verbond met hen. Na drie dagen blijkt dat de Gibeonieten dichterbij woonden dan zij voordeden. Dit leest niet alleen als een mooi verhaal, maar het zal niet verbazen dat ook in deze geschiedenis een diepere betekenis schuilt.

In alle drie de zogenoemde synoptische evangeliën: Mattheüs, Marcus en Lukas, vinden we de geschiedenis van de verlamde man, die door zijn vier vrienden, door het dak, naar beneden wordt gelaten en zo vlak voor Jezus’ voeten wordt gebracht. Deze man en zijn vrienden werden door verschillende dingen belemmerd om tot Jezus te komen: de mensenmassa, die voornamelijk bestond uit Farizeeën en leraren van de wet, maar ook door de tichelstenen op het dak. Dit is natuurlijk niet zonder betekenis. Wanneer Jezus het geloof van de mannen ziet, spreekt Hij de verlamde vrij van zonden, wat op weerstand stuit van de aanwezige godsdienstige leiders. Maar Jezus bewijst wie Hij is, door de man opdracht te geven om op te staan en te lopen.

http://gezondewoorden.nl/studies/heer-lijke-maaltijden In de 1e Korinthe brief behandelt Paulus verschillende onderwerpen waarvoor de Korinthiërs correctie nodig hadden: partijschappen, hoererij, onderlinge rechtszaken, de positie van vrouw en man, geestelijke gaven, enz. Steeds weer valt op dat Paulus hen geen wetten oplegt en hen niet zegt wat ze wel of niet mogen doen, maar dat hij onderwijs geeft hoe de dingen zijn. Zo waren er ook misstanden rondom de maaltijd die de Korinthiërs hielden. Blijkbaar hield men als onderdeel van de samenkomsten een gemeenschappelijke maaltijd. Maar wat een feestmaal van de overwinning op de dood en een uitdrukking van eenheid in Christus zou moeten zijn, ontaardde in een beschamende vertoning van verdeeldheid. Dit was geen maaltijd in overeenstemming met de Heer (>Heer-lijk dus), houdt Paulus hen voor. Paulus geeft uitleg over de betekenis van de maaltijd en de betekenis van brood en wijn naar aanleiding van wat hij van de Heer had ontvangen. Wie dit gedeelte gewoon leest zoals het zich aandient, zal concluderen dat ook het kerkelijke ritueel van het “vieren” van “het heilig avondmaal” een wanstaltige vertoning is, die net zomin recht doet aan wat Paulus hier naar voren brengt.

http://gezondewoorden.nl/studies/david-voor-gek-verklaard Tussen de geschiedenis in 1 Samuël 21 waar David in Nob gaat tot de priester Achimelech en 1 Samuël 22 waar David in Adullam is, vinden we een kort verslag van David in de Filistijnse plaats Gath. Daar komt hij bij koning Achis en wordt herkend door de dienaren van de koning. We lezen dan dat David zeer bevreesd wordt. Hij was immers in het hol van de leeuw. Maar op dat moment er vindt een verandering plaats aan David en die ontgaat de vertalers en vrijwel alle commentatoren. Zij sluiten zich aan bij de koning Achis, die denkt dat David gek is geworden. Maar voordat wij David ook voor gek verklaren, zouden we toch te rade moeten gaan bij zijn eigen woorden. David schreef namelijk twee Psalmen naar aanleiding van deze gebeurtenis. In deze studie nemen we de vertaling onder de loep die David tot een krankzinnige maken en gaan we bezien wat er nu werkelijk met David aan de hand was. David was zo gek nog niet. In de ogen van de wereld wel, maar dat zou ons niet onbekend voor moeten komen…

http://gezondewoorden.nl/studies/david-in-adullam In deze geschiedenis is David eerder al als koning gezalfd, maar regeert nog niet over Israël. Hij is gevlucht voor Saul en bevindt zich in een grot, genaamd Adullam. Daar, buiten de maatschappij, verzamelen zich allerlei verschoppelingen tot David en hij wordt hun overste. Deze geschiedenis in het leven van David is een schitterend plaatje van de huidige tijd, waarin de Zoon van David nog geen geopenbaard Koninkrijk heeft, maar wel regeert over een gezelschap dat tot Hem verzameld wordt. Hij is hun Hoofd.

http://gezondewoorden.nl/studies/psalm-110-3-priester-tot-in-de-aeon-naar-de-orde-van-melchizedek In twee eerdere studies hebben we al stilgestaan bij Psalm 110. De eerste keer zagen we hoe in vers 1 de huidige positie van Christus wordt beschreven aan Gods rechterhand. Daar is Hij gezeten, totdat in de toekomst alle vijanden onder Zijn voeten zullen worden gesteld. Over deze toekomst, waarin de Messias heerst vanuit Sion, handelen dan ook de verzen 2-3 en 5b-7. Deze verzen hebben we in het tweede deel besproken. In deze studie bespreken we Psalm 110:4. Daarin wordt óók gesproken over de positie aan Gods rechterhand, die Christus nú heeft en daar wordt door God plechtig verklaard dat Hij Priester is tot in de aeon, naar de orde van Melchizedek. Nadrukkelijk wordt dit verklaard, want God heeft het met een eed gezworen. Wat betekent het, dat Hij Priester is, wie is Melchizedek eigenlijk en wat zegt de Schrift nog meer over deze mysterieuze figuur?

http://gezondewoorden.nl/studies/simson-en-de-poorten-van-gaza In Richteren 16 vinden we tussen de uitgebreide geschiedenissen van Simson een kort verhaal opgetekend. Simson bezoekt een hoer in Gaza en als de Gazieten hier lucht van krijgen, sluiten zij de poorten van de stad met als bedoeling om Simson bij het morgenlicht te doden. Maar Simson staat midden in de nacht op, breekt de stadspoort uit, neemt die op zijn schouders en zet ze op de top van een berg. Deze geschiedenis spreekt van Jezus Christus, de Sterke Held, die de dood overwon en in Zijn triomf opvoer in de hoogte!