ما ورای بازیگری

رفت خواهی، اول ابراهیم شو…. / دوستان فکر میکنم به دلیل اینکه فضای ابری تمام شده تا اطلاع ثانوی امکان بارگزاری مطلب نخواهم داشت…

هر نفس می‌خواندم با صد فسون/ با ندای ارجعی از اندرون / هر کجا کج می‌روم پا می‌نهد / می‌زند بانگ الیه راجعون …… م.

زور زدنی نیست… با لذت بردن و هماهنگی با نیروی درون، اتوماتیک در هارمونی قرار میگیریم. در جای درست… / یکی از عکسایی که امروز گرفتم (همونجور که گفتم) رو میذارم بعنوان کاور این پست…

نمیدانم، نمیدانم، نمیدانم. این تمام چیزی است که میدانم

زنهار از این بیابان این راه بی نهایت… / اینها صرفا تجربه ست. ممکنه روشنی بخش باشه یا نباشه… / امیدوارم که باشه / اگر نبود ازش عبور کنید

.

بند بگسل باش آزاد ای پسر

معشوق همینجاست بیایید بیایید

خیلی وقتها از ترس اینکه مبادا بهمون بگن: تازه به دوران رسیده، چیزهایی که به دست میاریم رو جدی نمیگیریم و براشون جشن نمی‌گیریم. من سر به پروژه ای یه ماشین خیلی خوب سوار شدم. انقدر ذوق داشتم که نشستم پشت فرمونش که حد نداره. من جذبش کرده بودم. هم اون کارو و هم حس خوب پشت فرمون یه ماشین خفن بودن رو. کارمون که تموم شد و برداشت انجام شد من ار گروه خواهش کردم که خودم ماشینو ببرم داخل پارکینگ. ریسک داشت ولی انقدر شوق رانندگی باهاش در من زیاد بود که برام مهم نبود. اونجا یکی دو تا جمله شنیدم مثل اینکه «ندید بدید». این دو تا کلمه میتونه نابودمون کنه و کودکمون رو و کیفیت اون لحظه رو ازمون بگیره. / عمیق تر که میشیم میبینیم که ما خودمون نسبت به بقیه این حس رو داریم. باید شروع کنیم به از بین بردن این حس مخرب تا ورق برگرده و اینجوری کیف میکنیم با تجربه هامون. با تحسین کردن دیگران و خوشحال شدن براشون کم کم این اتفاق می‌افته. وقتی کسی داراییش رو نشون میده به جای اینکه بگیم «داره پز میده» بگیم مبارکه. حتا اگه واقعا اون داره پز میده اما ما تحسین کنیم و بگیم برای اون شده برای من هم میتونه بشه. مبارکش باشه. / به جای «بابا من سفر اروپامو میدونی کی رفتم؟! این تازه رفته» بگیم «یاد اولین سفر خودم افتادم و کیفیتش برام زنده شد. واقعا هم شادی داره. خدایا شکرت» / تعداد کسایی که تو دو میدانی مدال آوردن از حساب خارجه ولی ولی ولی همیشه، همیشه و همیشه اولین باری که یه بچه بعد از کلی زمان تاتی تاتی می‌کنه قابل جشن گرفتنه…. موضوع احساس خوبیه که تجربه میکنیم… و اون کیفیتیه که بوجود میاد… همین. احساس خوب مساویه با اتفاقات خوب

شکر از شکرست آستین پر، تا بر سر شاکران فشاند

ترجمه کلیپ آخر رو بزودی اینجا قرار میدم.

ز آیه‌های سیه هر طرف حکایت‌هاست بخوان همیشه چون ایوب از آیه‌های سپید م. (منصور نصیری)

هر چه شد بگو: به نفعمه. هر چه قدر ظاهر اتفاق ناخوشایند بود بلند بگو: به نفعمه و بیشتر باورش کن. اعتماد کن. اعتماد کن. اعتماد کن.

با رفتارت داری نشون میدی چی رو دوست داری به طبیعت نشون میدی با رفتارت تعیین میکنی لیاقتت رو نه با چیزایی که میدونی نشون میدی لایق چه چیزی هستی دنیا تو رو لایق همه چیزای خوب میدونه زندگی به تو نگفت دوست داشتنی نیستی هیچ موجود طبیعی ای به تو بی احترامی نکرده غیر از خودت واگذار کن نتیجه رو به او، تو نمی‌دونی چی برات خوبه. حسین عربزاده خواهی که شراب حق تو را مست کند؟ بگذر ز شراب‌های انسانی پست خواهی که خلاص جان ببینی با چشم بگذر ز هر آن دوا که در بیرون هست م. (منصور نصیری)

بمیرید بمیرید ازین نفس بمیرید ازین نفس چو مردید همه روح پذیرید _جلال‌الدین_

. ملیکا که ازش نام بردم همون ملیک هست که در سفره سال‌هاست. از دوستان قدیمیم که منشأ اثر شده در زندگی خیلی‌ها... اینستاگرام ملیک: instagram.com/melliiic

زمانی که می‌ذاری برای پیدا کردن آدم مناسب بذار روی متناسب‌تر کردن خودت باغچه‌ی خودت رو درست کن و از این خود بودن و رسیدگی لذت ببر به وقتش پروانه‌ی تو خواهد اومد... بی تقلا... بی اصرار... با عزت و با شادی و احساس رهایی بخش آزادی و همچراغی.... . اجرای قطعه «مرا به من باز مده» یک اجرای بداهه بوده که اوایل سال نود توسط اعضای «گروه گام» اجرا شده. من این قطعه رو همون موقع که دلم رو لرزوند ضبط کردم و مدتهاست گوش می‌دم. شعر: مولانا خواننده: پویان راد نوازنده: هادی رحمانی . Cover Photo by: instagram.com/shaqipour

ترانه‌ی آخر را برای کودک درون‌تون بخونید. فکر کنید عمری دنبال خود می‌گشتید. و ببینید باهاتون چه میکنه. . خود بودن، منشأ کودکی است و کودکی، مرکز خلاقیت.

نمایشنامه‌ی دیگر بباید نوشت وز نو نمایشنامه‌ای...

بخواهید تا به شما عطا شود.