La Classica Podcast

Cinema Classica is het filmmuziek programma van La Classica, elke zaterdagavond tussen 20.00 en 21.00u. In herhaling op dinsdagavond of via de podcast. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Cinema Classica is het filmmuziek programma van La Classica, elke zaterdagavond tussen 20.00 en 21.00u. In herhaling op dinsdagavond of via de podcast. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Cinema Classica is het filmmuziek programma van La Classica, elke zaterdagavond tussen 20.00 en 21.00u. In herhaling op dinsdagavond of via de podcast. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Cinema Classica is het filmmuziek programma van La Classica, elke zaterdagavond tussen 20.00 en 21.00u. In herhaling op dinsdagavond of via de podcast. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Cinema Classica is het filmmuziek programma van La Classica, elke zaterdagavond tussen 20.00 en 21.00u. In herhaling op dinsdagavond of via de podcast. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Cinema Classica is het filmmuziek programma van La Classica, elke zaterdagavond tussen 20.00 en 21.00u. In herhaling op dinsdagavond of via de podcast. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Cinema Classica is het filmmuziek programma van La Classica, elke zaterdagavond tussen 20.00 en 21.00u. In herhaling op dinsdagavond of via de podcast. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Cinema Classica is het filmmuziek programma van La Classica, elke zaterdagavond tussen 20.00 en 21.00u. In herhaling op dinsdagavond of via de podcast See omnystudio.com/listener for privacy information.

Cinema Classica is het filmmuziek programma van La Classica, elke zaterdagavond tussen 20.00 en 21.00u. In herhaling op dinsdagavond of via de podcast. See omnystudio.com/listener for privacy information.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Melancholie en filmmuziek hand in hand, ook in deze 3de aflevering van Cinema Classica. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Eerste aflevering in het nieuwe seizoen van Cinema Classica. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Kerstmis komt eraan en wat is dankbaarder voor muziek dan de sfeer van Kerst, sneeuw en winterpret? Iedereen kent wel de standaard Kerstliedjes van Mariah Carey, Bobby Helms, Fred Astaire. Met filmmuziek heb je hetzelfde fenomeen en denk je wellicht meteen aan de films Home Alone, The Snowman (de kinder animatie film), The Polar Express en zovelen meer. Pure nostalgie als je het mij vraagt. Gegarandeerd dat je bij het horen van de eerste tonen meteen weet wanneer Home Alone speelt. Typerend voor de Kerstperiode zijn de veel gebruikte belletjes als instrumenten. De zogeheten jingle bells. Kerstmuziek is bedoeld om het gevoel en de warme sfeer van de wintervakantie over te brengen. Meestal zijn er de orkestrale klokken die de kerkklokken simuleren in de oproep tot Kerstmis. Daarnaast heb je dus ook de eerder vernoemde sleeklokken of ook wel jingle bells genoemd, aangevuld met de celesta of klokkenspel. Die laatste zijn specifieke keyboardgeluiden, gebruikt door Tchaikovsky in De Notenkraker. Dit alles wordt vervolledigd met concerthoornensembles met trompetten, tubas, trombones en piccolos of in het geheel ook wel The brass ensemble geheten. De belletjes zijn er eigenlijk pas later bij gekomen omdat die vooral een religieuze toets hebben. De komende twee weken vóór het nieuwe jaar zal je verwend worden met tal van nostalgische filmmuziek, waarbij iedereen aan zijn trekken komt. Voor de liefhebbers van rustige en emotionele drama muziek is er bijvoorbeeld het prachtwerk van John Williams’ Schindler’s List en Ennio Morricone’s Gabriel’s Oboe uit de film The Mission. Het jeugdsentiment zal zeker aangesproken worden met de films The Nightmare before Christmas van de componist Danny Elfman en de film Beauty and the Beast van hoe kan het ook anders, Disney’s favoriete keuze componist Alan Menken. Ik zou hier nog uren kunnen doorgaan, maar laten we jou vooral genieten … De ploeg van La Classica en Cinema Classica wensen jou en eenieder die je lief hebt een mooie Kerst en een fantastische start van het nieuwe jaar 2020 toe. We komen in dit magische jaar 2020 terug met meer filmmuziek. Geniet alvast van de sfeer en melancholie. Stay tuned! www.laclassica.eu See omnystudio.com/listener for privacy information.

Lokale bevolking en culturen zijn meestal richtinggevend voor het soort (film)muziek dat je hoort. Als je bijvoorbeeld de tonen van een piepklein fluitje (thinwhistle) hoort, dan denk je meteen aan Ierland. Hoor je doedelzakken, tja, moet het nog gezegd? Volksmuziekinstrumenten, het zijn vaak unieke, vreemd ogende en moeilijk bespeelbare muziekinstrumenten met een heel herkenbaar geluid. Je weet meteen aan het geluid of het gaat over muziek uit de woestijn, of Afrikaanse muziek, of Aziatische muziek… Door de keuze van de instrumenten kan je dus al weten bij welke (denkbeeldige) prent deze muziek hoort. Bij filmmuziek gaat het natuurlijk niet alleen over mooie muziek, maar ze moet ook “juist” zijn. Het moet passen bij het plaatje. Als je met andere woorden naar een film kijkt zoals Blood Diamond, dan hoort daar Afrikaanse muziek bij. Het is toch wonderbaarlijk hoe verschillende componisten een totaal ander soort score maken voor hetzelfde continent en zelfs hetzelfde thema en er zelfs flink mee in de prijzen kunnen vallen. Kijk maar naar John Barry’s Out of Afrika die je trouwens al eerder hoorde in onze filmmuziekreeks. Vandaag krijg je er twee nieuwe te horen, Blood Diamond en 12 Years a slave. Volgende week voegen we Congo toe aan het lijstje. Vandaag zou ik durven vragen om eens niet op voorhand naar de playlist te kijken, maar eerder met gesloten ogen te luisteren. Je zal meteen horen wanneer het bijvoorbeeld over het prachtige Afrikaanse continent gaat. Het spreekt voor zich dat eenieder daar een andere visie of gehoor naar heeft. En dat geldt evenzeer voor de verschillende componisten, die elk met hun eigen stijl en visie dit prachtige continent proberen weer te geven door muziek. Klassieke muziek wordt soms door de jeugd als “saai” omschreven. Anderen vinden het dan weer enorm geweldig. Ik gaf het eerder al aan – filmmuziek is de brug tussen beide werelden. Dankzij die enorme hoeveelheid aan instrumenten, geluiden, effecten die aangewend worden binnen de filmmuziek, zorgt het voor een geheelsensatie die zowel jong en oud voldoening brengt. Als je zo’n filmmuziekconcert bijwoont of via het internet je informeert, moet je eens kijken naar de diversiteit aan instrumenten die gebruikt worden om bijvoorbeeld wind te genereren. Een heel leuke ervaring die ongetwijfeld zal leiden tot een “aha, zo doen ze dat”-belevenis. Kijk maar naar de filmuziek van James Horner’s – An American Tail (het wind instrument). Of het gekke geluid van de kazoo in de kippenfilm “Chicken Run” naar de hand van John Powell en Harry Gregson-Williams. Eerder in vorige afleveringen hoorde je ook al Hans Zimmer’s unieke instrumentenkeuze voor de film Sherlock Holmes. En om de rij af te maken: Alexandre Desplat weet er zeker ook wel raad mee, in bijvoorbeeld de film “The Grand Budapest Hotel”. Veel luisterplezier en geniet van je avond. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De voorbij twaalf weken hebben we jou een idee gegeven van het belang van muziek bij film en computergames. Het is inderdaad bijna ondenkbaar geworden om geen muziek te spelen tijdens film. En toch bestaat het dat heden ten dage films worden gemaakt zonder begeleidende muziek. Kijk bijvoorbeeld maar naar de film Cloverfield. Gedurende de hele film is geen streepje muziek te horen. Men koos ervoor om de film met een handcamera te schieten, waardoor het lijkt alsof je zelf in de film zit. Dus de ervaring is al vrij revolutionair en het beeld zorgt zo al genoeg voor de nodige spanning, dat muziek het alleen maar té zou maken. In een vorige aflevering zeiden we al dat muziek aanvullend moet zijn. Het werkt versterkend, echter, stilte werkt evengoed zo. De spanning in de film is te snijden en toch is er geen muziek. Stilte kan dus ook muziek zijn. Met de film The Blair Witch Project heeft de regisseur iets gelijkaardigs op poten willen zetten. Uiteraard is de eindgeneriek wel verrijkt met een prachtig stukje muziek. We horen het deze avond niet omdat het ook een behoorlijk lang nummer is, maar we nodigen jullie uit eens te zoeken naar Cloverfield, gecomponeerd door Michael Giacchino. Uiteraard proberen we bij LaClassica wél muziek te brengen, want het beeld is er namelijk niet bij radio. Het eerste nummer is er eentje van de Star Wars saga. Deze keer niet van John Williams, maar van Peter Bernstein. Het verhaal is dan ook een losstaand verhaal over één van de personages/types uit de blockbuster Star Wars, namelijk de Ewoks. Kleine schattige beertjes, die samen met de rebellen vechten tegen de soldaten van het Keizerrijk. Een leuke film voor de kinderen, met mooie rustige muziek op de achtergrond. Er zit deze week weer veel variatie in de muziekkeuze, omdat we lang nog niet klaar zijn met onze introductie tot de filmmuziek. Het is de bedoeling om je met zoveel mogelijk stijlen te laten kennis maken. Laat de kinderen bijvoorbeeld maar eens luisteren naar het vierde lied. Vanaf het horen van de eerste tonen zullen ze ongetwijfeld weten over welke animatiefilm het gaat. Probeer het zeker maar eens uit en laat tevens je kinderen meegenieten van wat moois filmmuziek te brengen heeft. Kinderen hebben namelijk veel fantasie en de muziek brengt die fantasie tot een ander niveau. Ik merk het trouwens met mijn eigen kinderen. Ze vragen steevast om filmmuziek op te zetten en vaak bij het horen van iets nieuws is het net alsof ze een cadeautje krijgen. Tof om hen zo te zien ontdekken, want dat is het eigenlijk wel. Filmmuziek is een beetje jezelf tegenkomen in je eigen fantasiewereld en ervan genieten. Vaak krijgen we de vraag hoe je kan beginnen luisteren naar filmmuziek. Op zich is daar geen eenduidig antwoord op te geven. Het is vaak een combinatie van factoren die het zo mooi maakt. Het is niet omdat ik continue naar filmmuziek luister dat ik daarvoor altijd naar hetzelfde genre luister. Afhankelijk van de gemoedstoestand, stress, sfeer, wie meeluistert enzovoorts is het bepalend waar ik op dat moment zin heb om naar te luisteren. Filmmuziek heeft zo’n breed spectrum aan genres dat het intussen bijna onuitputtelijk is: van heel klassiek naar rock en roll, of zelfs house muziek. In welke stemming voel jij je nu? Neem de muziek in je op en vlieg met me mee op de tonen van Malificent en The Rocketeer. Veel luistergenot! See omnystudio.com/listener for privacy information.

Elke dag wordt filmmuziek gebruikt, zonder dat je het misschien zelf beseft. In tal van radiostations, talkshows, teasers, trailers, televisieshows enzomeer kan je het horen. Vaak enkel een vaag fragment. Desalniettemin, het blijft muziek die ooit geschreven werd bij beeldprojectie. We leven in een tijd waarin media in het algemeen een groot deel van ons leven inneemt. Daar waar we vroeger met het gezin samen naar de radio luisterden is het veelal de tv die opstaat, zelfs al is het enkel maar om muziek te beluisteren. Het is dan ook een logisch gevolg dat veel mediastations gebruik maken van jingles of muziekfragmenten tijdens een radio-interview bijvoorbeeld. Luister maar eens de komende week naar verschillende radiostations, en je zal merken dat op de achtergrond vaak filmmuziek wordt gespeeld. Zelf luister ik al meer dan 25 jaar naar filmmuziek, waardoor het voor mij makkelijk is om het te herkennen natuurlijk. Het is echter tof om te zien hoe dit soort fragmenten meer een meer gebruikt wordt. De reden waarom ik dit aanhaal is om aan te tonen dat filmmuziek intussen volledig is ingeburgerd in onze maatschappij en dat de “community” – zoals dat zo mooi heet – exponentieel groeit. En dat is niet alleen te danken aan de films of series zelf, maar eerder aan het gebruik van die fragmenten op alle mogelijke plaatsen en facetten. Zeker de laatste 10 jaar is die groei sterk toegenomen. Het leidt ertoe dat mensen filmmuziek niet meer louter zien als “klassieke” muziek, maar eerder als een brug tussen klassiek en modern. En dat het ook aanslaat kan je zien aan de intussen vele concertreeksen die menig componisten organiseren. Een concertenreeks die eruit springt is natuurlijk deze van Hans Zimmer. Zoals al eerder aangehaald bij Cinema Classica wordt hij een beetje de “rockstar van de filmmuziek” genoemd. Maar het werkt! Zijn shows zijn haast altijd in geen tijd uitverkocht en het spreekt jong en oud aan. Niet alleen componisten maar ook harmonieën, (filharmonische) orkesten, of zelfs solo-optredens over de hele wereld brengen live filmmuziek. De eerste score die we deze avond horen is Chevaliers de Sangreal uit de film The Da Vinci Code, gecomponeerd door Hans Zimmer. Dit nummer heb ik live gehoord bij de concertenreeks “Hollywood in Vienna”. Een buitengewoon prachtig en veel bejubeld nummer opgebouwd met Zimmer’s typische trage klim naar een hemelse climax. Nog zo’n nummer dat zalig klinkt in een live setting, is het nummer A Kaleidoscope Of Mathematics uit de film A beautiful mind van James Horner. Laat je vanavond meeslepen met de mooiste tonen van de filmmuziek. Sit back and relax… See omnystudio.com/listener for privacy information.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

In deze aflevering zal je vooral muziek horen van bekende oorlogsfilms zoals Saving Private Ryan, Band Of Brothers, The great escape, Platoon, We were soldiers om maar enkele bij naam te noemen. Deze playlist werd samengesteld omwille van nostalgische redenen. Wie kent niet de gekende muziek van John Williams’ Saving Private Ryan of voor de liefhebbers van oude films, de mars uit de film The Great Escape van de bekende filmcomponist Elmer Bernstein ? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Na de huiveringwekkende griezel-deuntjes en geluiden, krijgt u de komende twee weken een andere soort horrormuziek te horen, namelijk de dramatische scènes van oorlog en geweld. Het is een jammerlijk feit dat oorlog een vast gegeven is in de mensheid, wat tot op de dag van vandaag nog steeds schrijnend actueel is. We worden ermee geconfronteerd tijdens nieuwsbulletins, maar ook in boeken en films is het thema vaak aangesneden. Bij films en documentaires wordt de ellende die met deze thematiek gepaard gaat aangevuld met bombastische, melodramatische muziek die het sentiment vaak nog verzwaard. In de week van midden november zal je vooral muziek horen van bekende oorlogsfilms zoals Saving Private Ryan, Band Of Brothers, The great escape, Platoon, We were soldiers om maar enkele bij naam te noemen. Deze playlist werd samengesteld omwille van nostalgische redenen. Wie kent niet de gekende muziek van John Williams’ Saving Private Ryan of voor de liefhebbers van oude films, de mars uit de film The Great Escape van de bekende filmcomponistElmer Bernstein? Deze week echter zal de playlist bestaan uit andere films die op een of andere manier met oorlog of het drama errond te maken hebben. Hierbij gaan we mee in de fantasie van de filmregisseur. Dus het hoeven geen echte oorlogen te zijn, maar bevat een gelijkaardig thema. Zo kent eenieder wel de Star Wars-saga U hoort The Emperor arrives, een score waarin je meteen de spanning voelt waarbij een groots en obscuur persoon aankomt op het grote ruimteschip. Een thema-lied dat John Williams veel fortune and glory heeft gebracht. Je begrijpt meteen de klinkslag voor wie kijkt naar de Indiana Jones films, die uiteraard ook van de hand van Williams zijn. Williams is een van de grondleggers van de moderne filmmuziek, met tal van filmmuziek thema’s op zijn palmares. Hij is tevens jarenlang vaste dirigent geweest van The Boston Pops orchestra. Dat oorlogsfilmmuziek hem op het lijf geschreven was heeft hij meermaals bewezen. Het begin van de film “Saving Private Ryan” deed iedereen al meteen naar de keel grijpen, mede omwille van de drama-muziek die Williams schreef. Ik mag stellen dat de film succesvol was, voor een groot deel door John Williams’ epische werk. Muziek voor oorlogsfilms bestaat voornamelijk uit koperblazers voor het bombastische en spannende werk, terwijl de strijkers er vooral zijn om de emotie en het verdriet los te weken. Samen vormen ze een passend geheel die maar weinig mensen onberoerd laat. In de eerste dagen van de filmmuziek werd oorlog als thema veel gebruikt. Vaak nog met enkele komische noten zelfs. Sinds de jaren 90 en vooral de laatste paar jaren merk je dat het allemaal veel realistischer en zwaarder wordt. Niet alleen de prent, maar ook de muziek. Soms zelfs zo hard dat het heel moeilijk wordt je emoties onder controle te houden. Zoals in de kunst heb je ook zo’n evoluties, waarbij het realisme nu de bovenhand neemt. Dat het ook niet allemaal té serieus moet zijn kan je zeker ook voelen bij de film Kung Fu panda. Ook hier “geweld” onder de noemer “vechten tegen de vijand”, met een prachtig stukje muziek waarin Oogway sterft in het liedje “Oogway Ascends”. Laten we het hierbij houden en jou laten genieten van de mooie tonen van de film W.E. See omnystudio.com/listener for privacy information.