Polska pomoc - Polish Aid

Magdalena Kudlicka została oddelegowana przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych do pracy w UNDP, gdzie m. in. wspiera realizację projektów w Mołdawii. Za przykład skutecznych mechanizmów wsparcia uważa Polish Challenge Fund angażujący firmy i instytuty badawcze z Polski. W ramach środków uzyskanych z tego funduszu Jerzy Ślusarczyk, prezes firmy Prote, pomaga wdrożyć własną technologię poprawy jakości oczyszczanych ścieków i zmniejszania ilości osadów. Z kolei Ecobean w innowacyjny sposób wykorzystuje fusy po kawie. Tatiana Arkan, przedstawicielka Business Development Capital z Mołdawii, partnera polskiej firmy, opowiada o projekcie Queen Innovation Challenge, w ramach którego Civitta Polska pomaga nawiązywać kontakty i współpracę między polskimi i mołdawskimi kobietami biznesu. Dotychczas MSZ przekazał do UNDP kwotę 1,5 mln dolarów na realizację tego rodzaju projektów.

Magdalena Kudlicka was seconded by the Ministry of Foreign Affairs to work for the UNDP, where, among other things, she supports the implementation of projects in Moldova. She considers the Polish Challenge Fund involving companies and research institutes from Poland as an example of effective support mechanisms. Supported by the Fund, Jerzy Ślusarczyk, president of Prote, is helping to implement his own technology to improve the quality of treated wastewater and reduce the amount of sludge. Ecobean is using coffee grounds in an innovative way. Tatiana Arkan, a representative of Business Development Capital from Moldova, a partner of a Polish company Civitta Poland, talks about the Queen Innovation Challenge project, which helps to establish contacts and cooperation between Polish and Moldovan business women. To date, the Ministry of Foreign Affairs has donated $1.5 million to the UNDP for such projects.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych sfinansowało 8 projektów wsparcia dla uchodźców z Ukrainy w Polsce oraz dla uchodźców wewnętrznych, którzy pozostali w ojczyźnie. Wartość tych projektów wyniosła 11 659 257 zł. Polska dokonuje też licznych wpłat na rzecz Ukrainy do organizacji wielostronnych świadczących wyspecjalizowaną pomoc, w tym m. in. na rzecz Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża (MKCK), UNICEF, Biura ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (UN OCHA).

W razie wypadku, szukając pomocy, automatycznie dzwonimy pod 112. Nie wszędzie jest to oczywiste. Pod względem rozwoju ratownictwa Gruzja przypomina Polskę z początku lat 90. ubiegłego wieku. W ramach projektu wspieranego przez Polską pomoc strażacy z Polski dzielą się z gruzińskimi kolegami i pomagają im zbudować zintegrowany system zarządzania kryzysowego. Chcą pomóc Gruzinom przejść podobną drogę do tej, którą przed laty przeszedł nasz kraj.

Jednym z obszarów, którymi zajmuje się Polska pomoc jest zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego w krajach takich państwa Afryki Wschodniej. Problemy z dostępem do żywności mogą wynikać z działań ludzi, na przykład z wojen, czy z katastrofalnych susz bądź powodzi. Wyzwaniach związanych z dostępem do żywności i o projektach pomagających stawiać czoła wyzwaniom opowiada Jacek Bazański, ambasador Polski w Kenii.

Wolontariusze wspomagają projekty rozwojowe w różnych częściach świata. Fundacja Redemptoris Missio stawia na profesjonalistów dzielących się wiedzą i doświadczeniami. Z kolei wolontariusza Salezjańskiego Wolontariatu Misyjnego opowiada o swoich doświadczeniach w ramach projektu rozwojowego. Niestety pandemia Covid-19 i związane z nią ograniczenia spowodowały, że Wolontariat Polska pomoc nie jest kontynuowany.

Projekty Polskiej pomocy wspierają rozwój systemu zarządzania kryzysowego na Ukrainie i w Gruzji. Polscy specjaliści dzielą się doświadczeniami ze strażakami, ratownikami niosącymi pomoc ofiarom wypadków drogowych, a nawet wspierają rozwój ratownictwa górskiego. Przy tym oba kraje borykają się ze skutkami wojen, a systemy ratownictwa, obok fundamentalnej funkcji ratowania życia i zdrowia oraz mienia ludzi, scalają i budują więzi na poziomie lokalnych społeczności.

Dostęp do opieki zdrowotnej wydaje się rzeczą podstawową i oczywistą, jednak nie wszędzie tak jest. Stąd Polska pomoc wspiera system opieki zdrowotnej w Etiopii, jednym z najbiedniejszych krajów na świecie. Z kolei na Ukrainie potrzeba wsparcia medycznego jest związana z konsekwencjami trwającej od lat wojną na wschodzie kraju. Kluczem do sukcesu w projektach tego rodzaju jest dobre poznanie potrzeb, w czym, na przykład, pomagają polscy misjonarze.

Od 25 lat Polska należy do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. To elitarny klub zrzeszający 38 krajów rozwiniętych. Jedną z form działalności OECD jest wspieranie programów rozwojowych w krajach biedniejszych. Polska dołączyła do państw, które chcą brać odpowiedzialność za sytuację globalną, choć nadał nakłady na ten cel są stosunkowo niewielkie. O tej działalności opowiada Aleksander Surdej, Stały Przedstawiciel RP przy OECD.

W strefach konfliktów czy na obszarach dotkniętych klęskami naturalnymi kobiety są szczególnie narażone na niebezpieczeństwo utraty zdrowia. Co więcej, uwarunkowania kulturowe niekiedy powodują, że niesienie im pomocy medycznej jest znacznie trudniejsze, niż leczenie czy profilaktyka mężczyzn. Projekty Polskiej pomocy realizowane przez organizacje partnerskie i projekty placówkowe, czyli bezpośrednio finansowane przez placówki w krajach potrzebujących, kładą nacisk na ten obszar wsparcia. Formy pomocy są różne, od finansowego wsparcia dla lekarzy, zakupy leków i sprzętu, aż po edukację i rozmaite działania profilaktyczne. Nie mniej istotne od opieki zdrowotnej jest zapewnienie kobietom bezpieczeństwa i ochrona przed wyzyskiem. W sytuacjach ekstremalnych konsekwencją biedy jest nawet zniewolenie. Tutaj także, podobnie jak w przypadku opieki medycznej, konieczne są zarówno działania interwencyjne, edukacja i profilaktyka. Inicjatywy tego rodzaju podejmowane są we współpracy z lokalnymi partnerami, którzy najlepiej rozumieją potrzeby i możliwości niesienia pomocy z zewnątrz.

Zgodnie z definicją przyjętą przez Organizację Narodów Zjednoczonych, zrównoważony rozwój ma odpowiadać obecnym potrzebom ludzi nie ograniczając możliwości zaspokojenia potrzeb przez przyszłe pokolenia. Państwa zrzeszone w ONZ przyjęły 17 celów, których osiągnięcie ma ochronić świat przed katastrofą klimatyczną, ale także poprawić jakość życia ludzi. To wymaga podjęcia zróżnicowanych działań, poczynając od ochrony środowiska poprzez opiekę zdrowotną, poprawę warunków życia ludzi, aż po rozwój relacji międzypaństwowych. Każdy z krajów członkowskich ONZ powinien wybrać cele odpowiednie dla siebie i włączyć do własnej polityki krajowej. Jednak udział w realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju i ratowaniu świata może i powinien wziąć każdy. Mariola Ratschka z Ośrodka Informacji ONZ w Warszawie przyznaje, że jej ulubionym Celem Zrównoważonym Rozwoju jest ten, który nakłania do ograniczania konsumpcji. Monika Krupa-Leończyk z Ministerstwa Rozwoju, Pracy i Technologii podkreśla, że Cele Zrównoważonego Rozwoju realizowane w obszarach gospodarczym, społecznym i środowiska są ze sobą ściśle powiązane. Dlatego w Polsce w podejmowane działania włączanych jest wielu różnych interesariuszy, poczynając od władz państwowych, poprzez samorządy aż po prywatnych przedsiębiorców, co nie tylko zapewnia osiąganie celów, ale także zgodność z krajowymi priorytetami rozwojowymi. Marta Kałużyńska z Centrum Edukacji Obywatelskiej opowiada o praktycznej realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju. Podkreśla, że osiąganie tych celów ma chronić naszą planetę i sprawić, aby każdy, kto na niej żyje mógł mieć sprawiedliwe i godne życie. Zdaniem Magdy Kałużyńskiej szczególnie istotna dla przyszłości jest edukacja, na co nacisk kładą projekty realizowane przez Centrum Edukacji Obywatelskiej.

Wojna domowa w Syrii wywołała gigantyczną katastrofę humanitarną. Miliony ludzi straciło dosłownie wszystko. Zanim znowu zaczną odbudowywać swoje życie muszą mieć możliwość przetrwania. Gwarancję najbardziej podstawowej, fizycznej egzystencji. O pomaganiu uchodźcwom syryjskim opowiada Sylwia Hazboun z Caritas Polska. Zmiany klimatyczne nie tylko powodują, że miliony ludzi ucieka z domów, ale także pogarszają sytuację tych, którzy stali się już uchodźcami na skutek wojny. Małgorzata Olasińska-Chart mówi o wspieranych przez Polską pomoc projektach w Iraku i życiu uchodźców dodatkowo dotkniętych przez fale upałów. Pandemia Covid-19 wydłużyła listę potrzeb humanitarnych. Fundacja Solidarności Międzynarodowej znacząco zmieniła sposób działania, aby nieść pomoc potrzebującym. Rafał Dzięciołowski, prezes Fundacji, opowiada o sposobach niesienia takiego wsparcia, w tym o wielkich konwojach z pomocą humanitarną wysłanych, m. in., na Białoruś i Ukrainę. Łącznie w 2020 r. Polska udzieliła pomocy na kwotę 131,42 mln złotych, co oznacza wzrost o ponad 84% w porównaniu z rokiem 2019. Różnica ta wynika z potrzebą odpowiedzi na pandemię koronawirusa. Pamiętać przy tym warto, że Polska nie tylko niesie pomoc za pośrednictwem organizacji pozarządowych, ale także wspiera inicjatywy innych donatorów i wnosi wpłaty do organizacji pozarządowych.

Bartłomiej Zdaniuk, ambasador Polski w Mołdawii, podkreśla, że wyzwaniem i zadaniem jest łączenie programów rozwojowych z wymianą gospodarczą. Projekty, niezależnie od tego, czy są finansowane przez Polską pomoc czy przez ambasadę, budują wizerunek Polski w Mołdawii. Wiele niedużych przedsiębiorstw czy organizacji takie wsparcie uzyskało i kluczowym pytaniem jest „Co dalej?”. O ile ten pierwszy krok, pomocowy, pozwala rozpoznać potrzeby, to konieczny jest drugi, czyli promowanie polskich przedsiębiorców. Pomysłem na takie współdziałanie jest wspierany przez Polską pomoc projekt Polish-Ukrainian Startup Bridge realizowany przez Fundację Fundusz Współpracy. Łukasz Wawak, menadżer projektu, opowiada o łączeniu polskiego kapitału i praktyk biznesowych z pomysłami i wiedzą przedsiębiorców ukraińskich. Skutkiem tego jest rozwijanie innowacyjnych przedsiębiorstw, których działalność przynosi korzyści po obu stronach granicy. Wspieranie przedsiębiorczości wykracza poza granice współpracy gospodarczej. Anna Radecka z Polskie Centrum Pomocy Międzynarodowej opowiada o rozwijaniu idei samorządności wśród Palestyńczyków. Podobnie jak we wcześniejszych przykładach, także tutaj członkowie muszą się nie tylko zaangażować, ale także wnieść znaczący wkład własny, aby następnie korzystać ze szkoleń i innego wsparcia udzielanego w ramach projektu. Szczególnie interesujące są spółdzielnie kobiece, których członkinie nie tylko wypracowują dochód dla rodziny, ale także tworzą miejsca ważne dla rozwoju społeczności, w których żyją.

Miliony ludzi musiało uciekać z domów przed wojną domową w Syrii. Dołączyli do rzeszy uchodźców poszukujących schronienia w różnych częściach świata. Ludzie Ci często nie mają zupełnie niczego. Krzysztof Czapla, ambasador Polski w Syrii obecnie urzędujący w Libanie, opowiada o ich potrzebach. Wspomina obraz dziewczynki wdzięcznej za otrzymane leki, ale podkreślającej, że nie działają lepiej na pusty żołądek, a żywności brak. Liban należy do krajów, do których uciekali Syryjczycy. Agnieszka Nosowska z PCPM wyjaśnia na czym polega udzielane im wsparcie, zwłaszcza w obliczu kryzysu gospodarczego boleśnie dotykającego kraj. Polacy pomagają też uchodźcom w Rogu Afryki. W Kenii znajdują się jedne z największych obozów na świecie, o czym mówi ambasador RP w Kenii, Jacek Bazański.

Krzysztof Buzalski, ambasador Polski w Tanzanii podkreśla niezwykła moc afrykańskiego ducha przedsiębiorczości. Robert Zduńczyk, prezes Fundacji Ekonomicznej Polska - Afryka Wschodnia, buduje na tej energii. Dzięki wsparciu na stokach Kilimandżaro rozwija się mleczarstwo czerpiące z lokalnych doświadczeń w połączeniu z wiedzą i sprzętem z Polski. Tego rodzaju projekty nie tylko pomagają lokalnym przedsiębiorcom i farmerom, ale także otwierają nowe możliwości przed polskimi przedsiębiorcami. O potrzebie przekonywania przedsiębiorców do zainteresowania się rynkiem afrykańskim i o znaczeniu dyplomacji ekonomicznej opowiada Jacek Bazański, ambasador RP w Kenii. Podkreśla przy tym, że czasem pozornie proste rozwiązania potrafią mieć ogromne znaczenie. Przykładem takiego działania są "tamy piaskowe" budowane przez Polską Akcję Humanitarną, o których opowiada Anna Skowera, koordynatorka projektu.

Strażacy w Kenii, Etiopii i Tanzanii, a więc krajach priorytetowych dla Polskiej pomocy, potrzebują wsparcia. Polacy modernizują, rozbudowują, a czasem wyznaczają standardy pracy strażaków. Jacek Bazański, ambasador Polski w Kenii, mówi o tym dlaczego Polska pomaga w Rogu Afryki i jakie znaczenie ma wspieranie projektów rozwojowych, a w szczególności rozbudowy, czy wręcz tworzenia, służb ratowniczych. Wojciech Wilk, prezes Polskiego Centrum Pomocy Międzynarodowej, opowiada o rozbudowie i modernizacji kenijskiej straży pożarnej. Niezwykłe znaczenie, wykraczające poza możliwości gaszenia pożarów czy niesienia pomocy poszkodowanym w wypadkach, ma utworzone przez Polaków centrum szkolenia straży pożarnej.

Celem wspierania straży pożarnej jest podwyższanie kompetencji służb ratowniczych w Mołdawii i Ukrainie. Oprócz nowych umiejętności czy usprawnionych procedur, strażacy otrzymali także nowoczesny sprzęt pomagający ratować życie ofiar wypadków i katastrof. Swoimi doświadczeniami i umiejętnościami dzielili się strażacy pracujący w Polsce. O ich zaangażowaniu świadczy poszukiwanie sposobów na zrealizowanie projektów i wywiązanie się ze zobowiązań wobec kolegów zagranicznych pomimo pandemii, która utrudniła realizajcę projektów w 2020 r. Niektórzy zdecydowali się na kilkudniową podróż samochodową, aby mimo trudności, stawić się na miejscu. Ambasador RP w Mołdawii Bartłomiej Zdaniuk podkreśla, że tego rodzaju projekty oddziałują nie tylko na poziomie politycznym budując relacje między państwami, ale pozwalają także, a może przede wszystkim, wprowadzają rzeczywiste, oddolne zmiany na poziomie lokalnym i samorządowym. Oddziałują na mieszkańców często niedużych społeczności poza głównymi miastami.

Until 2050, the demand for water will double, and over a half of the world’s population will be at risk of water scarcity. Water is running out in places where so far it has been aplenty. At present, over 2 billion people worldwide have no access to clean potable water, and 100 million inhabitants of Europe are affected by the same problem, writes Agata Kasprolewicz. Providing sanitary infrastructure to residents of remote and poverty-stricken places is a chance to save lives of thousands of children. An example of such an initiative is the project of the Navegadores Society in Senegal, co-financed by the Polish Ministry of Foreign Affairs. Read by John Beauchamp

Działania na rzecz łatwiejszego dostępu do czystej i bezpiecznej wody pitnej przyczyniają się więc nie tylko do spadku śmiertelności wśród dzieci, ale także mogą być katalizatorami zmian społecznych, eliminujących skrajną biedę i łagodzących nierówności. Jest to więc jedno z najważniejszych wyzwań cywilizacyjnych, a jednocześnie ogromne wyzwanie dla współczesnego świata, dotkniętego kryzysem klimatycznym.

Organizacja Narodów Zjednoczonych nazywa ich „bohaterami prawdziwego życia.” Humanitarianie jak byśmy mogli określić pracowników organizacji humanitarnych mają w sobie coś z miłosiernego Samarytanina z biblijnej przypowieści. Tak jak ich starożytni poprzednicy, współcześni humanitarianie nie przejdą obojętnie obok nikogo, kto potrzebuje pomocy. Patryk Kugiel podkreśla, że coraz więcej osób i organizacji w Polsce włącza się w niesienie pomocy humanitarnej. Pracownicy organizacji pozarządowych, wolontariusze, misjonarze, medycy i lekarze wykorzystują środki rządowe, prywatne i pieniądze pochodzące ze zbiórek publicznych dla niesienia pomocy w najodleglejszych zakątkach świata. W ten sposób dają dowód solidarności z najbardziej potrzebującymi i biorą odpowiedź za wspólny los ludzkości.